7 ویژگی منحصربه‌فرد کسانی که در کودکی مدام مورد انتقاد قرار گرفته‌اند
راهنماتو-آیا فکر می‌کنید که کسانی که مدام در کودکی مورد انتقاد بوده‌اند، در بزرگسالی تبدیل به افرادی مضطرب با ناامنی‌های فراوان می‌شوند؟
به گزارش راهنماتو، با اینکه کیفیت رشد در دوران کودکی تأثیر زیادی روی شخصیت ما در بزرگسالی دارد اما این همه داستان نیست. افرادی که در کودکی مورد انتقاد قرار گرفته‌اند، اغلب ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند که دیگران از آن‌ها بی‌بهره هستند.
با این مقاله همراه باشید تا 7 ویژگی منحصربه‌فرد این افراد را در فانی لندبا شما در میان بگذاریم:
1.تاب‌آوری
آیا تاکنون آدم‌هایی که بعد از دشواری‌های زیاد زندگی دوباره به حالت اولیه باز می‌گردند را دیده‌اید؟ دلیلش آن است که آن‌ها دارای یک ویژگی خاص به نام تاب‌آوری هستند. کودکانی که در دوران رشدشان مدام در معرض انتقاد هستند، اغلب یاد می‌گیرند که خودشان را با شرایط وفق بدهند و بتوانند از شرایط بد بیرون بیایند. آن‌ها نمی‌گذارند که شرایط بد آن‌ها را از بین ببرد و خرد کند بلکه در هنر بازگشت به زندگی عادی استاد هستند.
در دوران بزرگسالی تاب‌آوری مثل یک سپر برای آن‌ها عمل می‌کند که در برابر چالش‌های سخت زندگی از آن‌ها حفاظت می‌کند. جالب بود؟ اما یادتان باشد که تاب‌آوری به معنای نادیده گرفتن درد نیست بلکه یاد گرفتن حل کردن درد و رشد کردن علی‌رغم وجود درد است.
2.همدلی
این افراد در کودکی بسیار ساکت هستند. اما چون ساکت هستند و مدام به اطرافشان توجه نشان می‌دهند، می‌توانند احساسات و رویکردهای متفاوت آدم‌ها را بفهمند. درواقع اگر کودکی مدام مورد انتقاد باشد که چرا «زیادی ساکت است»، در بزرگسالی یاد می‌گیرد که با دیگران همدلی کند. چون در سکوت یاد گرفته که با احساسات دیگران تنظیم شود و اغلب نخستین فردی است که برای کمک به دیگران دستش را دراز می‌کند.
به عنوان یک بزرگسال این افراد همدلی را یک موهبت می‌دانند. همدلی کردن با دیگران نه تنها باعث شده که روابط شخصی عمیق‌تری بسازند بلکه در قلمرو حرفه‌ای هم به آن‌ها کمک زیادی کرده است.
3.خود-اتکایی
اگر مدام کسی در گوش‌تان انتقاد را زمزمه کند، یاد می‌گیرید که به جزیره تنهایی خودتان پناه ببرید. شما یاد می‌گیرید که غیر از خودتان کسی نمی‌تواند به شما کمک کند. یاد می‌گیرید که بهترین دوست خودتان باشید. یاد می‌گیرید کلید بقا تلاش برای گنجاندن خودتان در قالب دیگران نیست بلکه اعتماد به حس غریزه و توانایی‌های خودتان است.
در گذر زمان، حس خود-اتکایی تبدیل به قدرت غیرقابل اجتناب می‌شود. یاد می‌گیرید که روی پاهای خودتان بایستید و خودتان مستقلاً تصمیم‌گیری کنید و خودتان مسیرتان را در زندگی تعیین کنید.
4.روشنفکری
خیلی عجیب به نظر می‌رسد اما کسانی که در کودکی مدام تحت فشار انتقاد بوده‌اند، در بزرگسالی اغلب روشنفکر می‌شوند. شاید کنایه‌آمیز باشد اما دلیلش آن است که وقتی مورد انتقاد واقع می‌شوید، در معرض نقطه‌نظرات متفاوتی قرار می‌گیرید، که ممکن است گاهی بسیار سخت و کوبنده باشند. این مواجهات باعث می‌شود که در زندگی‌تان روشنفکرتر شوید و بتوانید پیچیدگی‌های زندگی را بهتر درک کنید.
در بزرگسالی معنایش این است که توانایی احترام گذاشتن به دیگران و ارتباط برقرار کردن با رویکردهای متفاوت و متنوع را دارید. شما حتی می‌توانید با کسانی که عقاید متفاوتی با شما دارند، ارتباط برقرار کنید.
5.خلاقیت
بین انتقاد و خلاقیت ارتباط هست. این افراد در بزرگسالی خطرپذیری بالایی دارند و نمی‌ترسند عقاید عجیب‌وغریب داشته باشند. در هنر، علم یا تجارت، توانایی متفاوت فکر کردن دارند که اغلب منجر به پیشرفت‌ها و پیروزی‌های چشمگیر می‌شود.
6.دلسوزی
وقتی در کودکی مدام مورد انتقاد قرار گرفته باشید، راحت‌تر می‌توانید با دیگرانی که شرایط مشابه شما را داشته‌اند، دلسوزی کنید. درد واژگان تلخ را چشیده‌اید و درک می‌کنید که دیگران چه حسی دارند و برای همین می‌توانید پیوندهای عمیق‌تری با دیگران برقرار کنید.
این افراد در بزرگسالی دست محبت به سمت دیگران دراز می‌کنند. آن‌ها با دیگران همدلی می‌کنند، مراقب احساسات دیگران هستند و در مهربانی اهل عمل هستند.
7.خود-آگاهی
تجربه انتقادهای مداوم در زندگی در دوران کودکی می‌تواند درک عمیقی از خویشتن ایجاد کند. مثل این می‌ماند که آینه‌ای در مقابل‌تان باشد که نقاط قوت، ضعف، ارزش‌ها و امیال و ترس‌هایتان را به شما نشان می‌دهد. این خود-آگاهی در بزرگسالی به افراد اجازه می‌دهد که با یک دید شفاف در زندگی سیر کنند. آن‌ها می‌دانند در زندگی‌شان چه می‌خواهند، برای چه چیزهایی دارند سختی می‌کشند و از همه مهم‌تر، حقیقتاً چه کسی هستند.
