8 رفتار که نشان می دهد فکر می کنید مهربانید اما واقعاً نیستید
فانی لند- مهربانی چیزی بیشتر از نیت خوب است؛ مهربانی واقعی در اعمال و رفتاری نمود پیدا می‌کند که دیگران را واقعاً بالا می‌برد و به آن‌ها احترام می‌گذارد.
به گزارش راهنماتو، با این حال، برخی افراد که خودشان را مهربان می‌دانند، بدون آن‌که متوجه شوند، گاهی رفتاری نشان می‌دهند که کاملاً با این تصور در تضاد است. این رفتارهای ظریف، که اغلب توسط خودشان توجیه می‌شود یا از سوی دیگران نادیده گرفته می‌شود، می‌تواند باعث شود اطرافیان احساس کنند به آن‌ها بی‌توجهی شده یا حتی آسیب ببینند.
در این مقاله از فانی لند8 رفتاری را برشمرده‌ایم که نشان می‌دهد مهربانی برخی افراد بیشتر یک تصور است تا واقعیت. در ادامه راه‌هایی برای تشخیص مهربانی واقعی از این تصور ارائه شده است.
1. سریع به اعمال خود برچسب «مهربانانه» می‌زنند
افرادی که فقط فکر می‌کنند مهربان هستند، اغلب عادت دارند که هر کار خوبی که انجام می‌دهند، به‌عنوان مهربانی معرفی کنند و حتی این موضوع را به دیگران نیز یادآوری کنند. اگرچه انجام کارهای خوب ارزشمند است، اما چیزی که اهمیت بیشتری دارد، نیتی است که پشت این اعمال وجود دارد. اگر کسی به دیگران کمک می‌کند، فقط برای این‌که به‌عنوان یک «فرد مهربان» شناخته شود، این کار بیشتر برای رفع نیازهای شخصی خودش انجام شده، نه به خاطر کمک واقعی به دیگران.
مهربانی واقعی نیازی به برچسب یا دیده شدن ندارد؛ بی‌چشمداشت است و اغلب در سکوت انجام می‌شود.
2. دچار «اثر هاله‌ای» می‌شوند
اثر هاله‌ای یک مفهوم روان‌شناختی به این معناست: وقتی یک ویژگی مثبت از فردی می‌بینیم، سایر خصوصیات او را نیز مثبت ارزیابی می‌کنیم؛ حتی اگر واقعاً شایسته آن نباشد.
افرادی که تصور می‌کنند مهربان هستند، گاهی به‌خاطر انجام چند کار خوب فکر می‌کنند که همه اعمالشان قابل توجیه است. آن‌ها خود را کاملاً خوب می‌بینند و ممکن است رفتارهای اشتباهشان را نادیده بگیرند.
مهربانی واقعی شامل پذیرش این حقیقت است که انسان می‌تواند در برخی مواقع مهربان باشد و در موارد دیگر، نیاز به تلاش بیشتری برای اصلاح رفتار خود داشته باشد.
3. انتقاد را به سختی می‌پذیرند
این افراد معمولاً وقتی کسی از آن‌ها انتقاد می‌کند، دچار مشکل می‌شوند. چرا؟ چون آن‌ها خود را کاملاً مثبت و مهربان می‌بینند و هر بازخوردی که این دیدگاه را به چالش بکشد، برایشان ناخوشایند است.
اما پذیرش انتقاد نشانه ضعف نیست؛ بلکه فرصتی برای رشد و بهتر شدن است. مهربانی واقعی یعنی شنیدن نظرات دیگران، حتی اگر آن‌ها مخالف تصور ما از خودمان باشند.
4. شنونده‌های خوبی نیستند
افرادی که فکر می‌کنند مهربان هستند، اغلب در گوش دادن فعال مشکل دارند. ممکن است هنگام صحبت دیگران، توصیه‌های ناخواسته بدهند یا صحبت فرد مقابل را قطع کنند تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.
مهربانی واقعی یعنی حضور داشتن برای دیگران، شنیدن بدون قضاوت، و اهمیت دادن به گفته‌های آن‌ها. این نوع گوش دادن باعث می‌شود دیگران احساس ارزشمندی کنند.
5. رفتارهای غیرمهربانانه نشان می‌دهند
گاهی اوقات رفتارهای غیرمهربانانه به‌طور مستقیم آشکار نیست، اما می‌تواند به دیگران آسیب بزند. برخی از این رفتارها شامل موارد زیر است:
غیبت و شایعه کردن
اظهارنظرهای منفعل-تهاجمی (طعنه‌آمیز)
نپذیرفتن اشتباهات و معذرت‌خواهی نکردن
بازی کردن نقش قربانی برای جلب توجه
مهربانی واقعی با پذیرش اشتباهات و تلاش برای بهتر شدن آغاز می‌شود.
6. همدلی کافی ندارند
همدلی یعنی بتوانیم احساسات دیگران را درک کنیم و خود را جای آن‌ها بگذاریم. اما برخی افراد که خود را مهربان می‌دانند، نمی‌توانند این مهارت را به‌خوبی نشان دهند.
همدلی یک مهارت قابل یادگیری است و برای داشتن مهربانی واقعی باید آن را تقویت کرد.
7. مهربانی گزینشی دارند
اگر مهربانی فقط شامل دوستان، خانواده، یا افرادی شود که به نوعی برایمان سودمند هستند، آن مهربانی چندان اصیل نیست. مهربانی واقعی محدود به شرایط یا افراد خاص نمی‌شود و در همه موقعیت‌ها ثابت است.
8. فروتنی واقعی ندارند
فروتنی به معنای پایین آوردن ارزش خود یا دیگران نیست. گاهی افرادی که فکر می‌کنند فروتن هستند، موفقیت‌های خود را بیش از حد کوچک می‌شمارند یا در قالب تواضع، دستاوردهای دیگران را بی‌ارزش جلوه می‌دهند.
مهربانی واقعی با فروتنی همراه است و همه افراد را صرف‌نظر از موقعیت یا دستاوردهایشان، با احترام برابر می‌بیند.
نتیجه‌گیری
در پایان، خوب است از خود بپرسیم:
آیا به مرزهای دیگران احترام می‌گذارم؟
آیا قدردانی و شکرگزاری را در زندگی تمرین می‌کنم؟
آیا با با دیگران هم به اندازه‌ای که با خودم صبور هستم، صبوری می‌کنم؟
