وعده‌های “بی‌هزینه” برای تصاحب کرسی “پاستور
امیر نیک رویان در یادداشتی در تجارت‌نیوز نوشت: سنگ بنای برگزاری مناظرات بی معنا و کج و معوج برای سکانداری ریاست جمهوری کشور از زمانی آغاز شد که اجازه دادیم از صدا و سیمای ملی، تهمت زنی ها و لجن پراکنی هایی که بسیاری از آن ها فاقد ارزش واقعی و واجد سویه های قابل پیگیری حقوقی و حتی قضایی بود، شکل بگیرد تا گویی از این طریق موجبات خوش آمد مردم را فراهم سازیم که سبد رای خود را پر و پیمان سازیم!
همین شد که مناظرات به جای محملی برای بررسی برنامه های نامزدها و تطبیق آن با شرایط واقعی حال و آینده کشور، به ابزاری برای بیان و پرتاب وعده های پوشالی و تخیلی تبدیل شد… و البته این همه ماجرا نیست چراکه برخی از نامزدها به علت نداشتن برنامه (و فراتر، نفس سلیم)، رو به تهمت زنی و لجن پراکنی هایی کردند که تا امروز هم همچنان ادامه دارد و حتی با توصیه های اکید و صریح مقام معظم رهبری مبنی بر پرهیز از این گونه رفتارها در مناظرات، و با وجود داعیه دار بودن ولایت پذیری و حرکت در این مسیر، اما بازهم پا را فراتر گذاشتند و وعده هایی دادند و می دهند که مردم را نه تنها بیشتر و بیشتر مایوس از آینده روشن کشور، بلکه نا امید از کارایی و اثربخشی می کنند.
فقط به عنوان یک نمونه، باید گفت اگر به واقع درمان زنان باردار و جمعیت کهنسال کشور تاکنون به صورت رایگان امکان پذیر و شدنی بوده و انجام نشده، بی تردید می بایست تمام روسای جمهور گذشته به واسطه عدم انجام آن باید مجازات می شدند!!
درمان رایگان بدیهی و طبیعی است اما میزان و درصد آن بستگی به وضعیت کشور از نظر اقتصادی، امکانات اجتماعی و ملزومات فرهنگی دارد که تاکنون به دلایل مختلف، به صورت جامع میسور نبوده است؛ بنابراین چه لزومی دارد نامزد انتخاباتی که سه سال پیش یک “نه” محکم از مردم شنیده، باز در بین ۶ نفر نامزد فعلی دوباره ظاهر شود و از طریق کلید واژه های تکراری و البته نخ نمای قدیمی و مستعمل، فرصت حضور را از دیگر نامزدهای متین و موقر برنامه دار بگیرد؟!
افزون بر این، متانت و وزانت و وقار باید در چهره و بیان رییس جمهور مردم کشوری با تمدن کهن و زبانزد ایرانی به چشم بیاید، چرا که دیگر زمان “لمپنیسم” و فرافکنی ها گذشته است و همین دلیلی است که این گونه افراد دیگر مقبول مردم نیستند!
کسانی که در سه سال گذشته مسولیت اجرایی داشتند و به زعم مشاهدات و شعور افکار عمومی، حتی در دایره کاری خودشان ولو کوچک نتوانستند منشا اثر خاصی باشند چرا باید به خود اجازه بدهند که از تریبون رسمی کشور سواستفاده کنند و به تخریب چهره هایی بپردازند که کمترین خدمتشان امروز اشتغال ۳۰ هزار نفری و کارآفرینی مولد و تاثیرگذار آن هم نه فقط در دل پایتخت بلکه در نقاط کمتر برخوردار همین کشور بوده است؟!!
شما که قرار است درمان را برای زنان باردار و افراد کهنسال مثل خیلی چیزهای دیگر که وعده دادید رایگان کنید، چرا نتوانسته اید حتی پله برقی های شهری از جمله پل های عابر پیاده و مترو و …را برای همین قشر خاص سرپا و کارا نگه دارید؟!
شما در همین حد کوچک هم در اجرای وعده های خودتان در سه سال سکانداری در مسندهایی که بوده اید، به هر دلیلی از جمله همین تحریم ها که ناچیز و بی مقدار تلقی شان می کردید و می کنید، “عاجز ” مانده اید!!
شما در مبلمان شهری چه کردید که امروز به جای “انگ” زدن به افراد، در تریبون رسمی از آن دفاع کنید؟!
شما در این سه سالی که فرصت داشتید نتوانستید معضل چاله های بی شمار وسط بزرگراه ها و خیابان های پایتخت را برطرف کنید که همین جمعیت کهنسال و زنان باردار که ادعا دارید نگرانشان هستید و قصد رایگان کردن درمانشان را دارید در دست اندازهای شهری رگ به رگ نشوند و آسیب نبینند!!
کاش شما به جز نقد همیشگی دیگران که جزو وظایف همیشگیتان شده، اگر فقط کمی خودتان را نقد میکردید و به جای غوغاسالاری های مختص خودتان فقط به رسیدگی به همین شهر تهران بسنده و بر آن تمرکز می کردید حتما حرف های بهتری برای گفتن داشتید و دیگر نیاز به وعده تخیلی طلای رایگان و…به مردم فهیم کشوری نبود که وعده های امروز شما برایشان “خاطره” است.
متاسفانه برخی از افرادی که در قامت نامزد انتخاباتی در مناظرات حضور دارند توان ایجاد یک شغل هم در بخش خصوصی کشور را ندارند اما به راحتی مقام نقادی را برای خودشان قائل هستند، بی آنکه تجربه یک روز فعالیت اقتصادی و تامین منابع را برای پروژه ای خارج از ردیف بودجه های دولتی داشته باشند؛ اما همین افراد از اقتصادی سخن میگویند که در ترجمه عملی آن، هیچ موفقیتی در دوران مسولیتشان دیده نمی شود.
اگرچه حتما در بین نامزدهای فعلی، گزینه و یا گزینه های اصلحی وجود دارند که با پرهیز اخلاقی جدی از فرافکنی های مخرب و انگ چسبانی، برنامه هایی نه از جنس وعده، بلکه شدنی و امکان پذیر هم ارائه داده اند و برای هدایت در “پاستور” منطقی تر به نظر می آیند.
به هرحال بی تردید با یارکشی های انجام شده بعد از مناظرات، برخی از چهره های بسیار مدعی فعلی عقب نشینی کرده و جای خودشان را به افراد دیگری می دهند که پوششی عمل کرده باشند اما واقعیت این است که همیشه هم نقش “منفی” بازی کردن جذاب نیست به خصوص اینکه دیگر نقش هم نباشد و عملا به بخشی از شخصیت وجودی فرد بدل شده باشد.
می توان برآیند این مناظرات را این نتیجه دانست که مطالبات مردمی به این سو برود که چرا برخی از این نامزدها با این چنین تفکراتی مسولیت های اجرایی مهم را در دست دارند و نظارتی واقعی بر آن ها و عملکردشان نیست…
