سریال کره‌ای مستر پلانکتون؛ صحنه زیبای زندگی او
فرارو- در ابتدا به نظر می‌رسد با یک سریال کلیشه‌ای مواجه هستیم؛ اما این‌چنین نیست و اگر از طرفداران سریال‌های عاشقانه و درام کره‌ای مانند «اشکالی نداره حالت خوب نیست» یا «مشکلی نیست این عشقه» هستید، قطعاً از دیدن این سریال جذاب لذت می‌برید.
به گزارش فرارو، لحظه‌ای را تصور کنید که با انبوهی از خبرهای ناگوار و ناراحت‌کننده مواجه شده‌اید و زندگی شما تغییرات اساسی کرده است و فاصله چندانی با مرگ ندارید. چه احساسی به شما دست می‌دهد؟ این موضوع واقعیت دردناکی که هه جو با آن درگیر است.
سریال مستر پلانکتون محصول کره جنوبی است که در ده قسمت تولید و در ژانر عاشقانه و درام از شبکه جهانی نتفلیکس منتشر شده است. مستر پلانکتون به کارگردانی هونگ جونگ چان و نویسندگی جو یونگ ساخته شده است. وو دوهوان و لی یومی بازیگران اصلی آن هستند. فضای این سریال شباهت زیادی به اثر قبلی نویسنده یعنی «اشکالی نداره حالت خوب نیست» دارد. مستر پلانکتون با نظرات و نقدهای مثبت خوبی در میان ببیندگان مواجه شده است.
در مستر پلانکتون چه می‌گذرد؟
داستان سریال با هه جو، آغاز می‌شود که هیچ‌کس دوستش ندارد و با دیگران احساس بیگانگی می‌کند؛ چون حتی نمی‌داند پدر واقعی‌اش کیست؟ اما تلاش دارد از زندگی بی‌هدف و یکنواخت خود فرار کند.
روزی به هه جو خبر داده می‌شود که بیماری ناعلاجی دارد و تنها سه ماه از عمرش باقی‌مانده است به همین دلیل او به دنبال پیداکردن پدر خود سفری پر فراز و نشیب را آغاز می‌کند تا کسی را که بیماری نادر مغزی را از او به ارث برده است ملاقات کند. در مقابلش جو جه می‌نامزد سابقش قرار دارد که عاشقش است و در این مسیر با او همراه می‌شود. هه جو در جستجوی پدر حقایق دیگری را نیز می‌یابد و با مردی ملاقات می‌کند که به نظر آشنا بوده است.
در قسمت آخر و در فلش بکی به گذشته هه جو با دلیل بیشتر اتفاقت زندگی‌اش روبرو می‌شود و بعد از مدتی تلاش‌های خود را متوقف می‌کند و می‌پذیرد که هرگز مهم نبوده است که پدرش کیست و با جوجه می‌رابطه جدیدی را قبل از اینکه به مقصد پایانی برود شروع می‌کند. او در سکانس آخر به جوجه می‌می‌گوید: «تو بهترین صحنه زندگی من هستی».
نقاط ضعف و قوت سریال
یکی از نقاط قوت سریال بازی فوق‌العاده بازیگران و فیلمنامه منسجم بود که برخی از ضعف‌های فیلم‌برداری و سادگی داستان را می‌پوشاند. نویسنده مستر پلانکتون معمولاً از روابط سمی برای نوشتن شخصیت‌ها استفاده می‌نماید به همین دلیل داستان کشش زیادی برای مخاطب دارد. شما به هه جو همزات پنداری زیادی دارید و گاهی با هه جو می‌خندید و گاهی پابه‌پای‌اش اشک می‌ریزید.
سفر هه جو به‌نوعی سفر درونی او در ماه‌های آخر عمرش محسوب می‌شود که تا قدر زندگی کوتاه‌مدتش را بداند. در این سریال فارغ از پایانش امیدها، حسرت و شادی‌های کوتاه‌مدت آخرین روزهای هه جو را می‌سازد. شاید پیام اصلی سریال برای مخاطبانش این بود که زندگی را سخت نگیریم و از لحظات زندگی در کنار آدم‌هایی که دوستشان داریم لذت ببریم.
