داستان اولین هلیکوپتر ارتش آمریکا

Sikorsky R-4، یکی از اولین هلیکوپترهای تولید انبوه جهان، به یک طراحی پیشگام تبدیل شد که به ایجاد الگویی برای توسعه نسل‌های مختلف هلیکوپترهای نظامی کمک کرد. این هواگرد در ابتدا توسط ایگور سیکورسکی در طول جنگ جهانی دوم توسعه یافت و دارای یک روتور اصلی با سه تیغه بود که توسط یک موتور شعاعی کاربردی و با قابلیت تعمیر آسان کار می کرد.

ماهیت سبک وزن این هلیکوپتر به آن اجازه می داد تا بسیار همه کاره باشد که آن را هم برای عملیات های رزمی و هم برای مأموریت های جستجو و نجات ایده آل می کرد. Sikorsky R-4 اولین بار در ژانویه ۱۹۴۲ به پرواز درآمد و بر اساس قابلیت های نسخه آزمایشی VS-300 توسعه یافت، هلیکوپتری که به عنوان یک شبیه ساز امکان سنجی برای قابلیت های نظامی و غیرنظامی بالقوه هواگردهای بال چرخان عمل می کرد.

هواگرد ارزشمندی که ارزش خود را ثابت نموده و در ارتش ایالات متحده خدمت کرد

R-4 با یک کابین دو سرنشینه قادر به انجام چندین کار بود که برای هواپیماهای بال ثابت که همیشه باید در حال حرکت می بودند، غیرممکن بود. تطبیق پذیری و چندمنظوره بودن این هواگرد باعث شده بود که این هلیکوپتر به یک دارایی مهم و حیاتی برای سازمان های دولتی تبدیل شود و نیروهای هوایی ارتش، نیروی دریایی و گارد ساحلی ایالات متحده همگی از این هلیکوپتر در میدان نبرد استفاده می کردند. نیروی هوایی سلطنتی و نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا نیز هر دو از این هلیکوپتر به طور گسترده در طول جنگ جهانی دوم استفاده کردند.

در حالی که نام R-4 به طور انحصاری توسط نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (پیش درآمد نیروی هوایی مدرن ایالات متحده) استفاده می شد، نیروی دریایی و گارد ساحلی هر دو آن را با نام HNS-1 و انگلیسی ها با نام Hoverfly از آن یاد می کردند. این لقب نامی است که برای طولانی‌ترین زمان با هلیکوپتر باقی ماند، زیرا سطح کاربرد یک ماشین جدید سبک و پرنده را نشان می دهد که می توانست بالاتر از سطح زمین معلق بماند.

در طول جنگ جهانی دوم، R-4 ارزش خود را در ده ها تخلیه پزشکی و ماموریت های جستجو و نجات، حتی در برخی نقش های شناسایی، ثابت کرد. این هواگرد اولین عملیات نجات رزمی در میدان نبرد را در سال ۱۹۴۴ انجام داد، زمانی که خلبانی که هواپیمایش بر فراز جنگل های متراکم برمه سرنگون شده بود را نجات داد.

با وجود جثه نسبتاً کوچک و برخی نقص ها و مشکلات مربوط به قابل اطمینان بودن آن در میدان نبرد، این هلیکوپتر به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت و زمینه را برای نسل‌های بعدی هلیکوپترها فراهم کرد. طراح این هلیکوپتر، ایگور سیکورسکی، در ادامه، یکی از بزرگترین کمپانی های تولید هلیکوپتر در تاریخ را تأسیس کرد. بیایید نگاهی عمیق تر به داستان R-4 Sikorsky انداخته و طراحی، توسعه و تاریخچه عملیاتی آن را بررسی کنیم.

روند توسعه این هلیکوپتر مسیری مبهم را دنبال کرد

هلیکوپتر Sikorsky VS-316، که از هواپیماهای آزمایشی قبلی توسعه یافته بود، زمانی که نیروی هوایی ارتش ایالات متحده تصمیم گرفت که یک نمونه اولیه روتور کرافت را از آن می خواهد، نام XR-4 را دریافت کرد. این هواگرد برای اولین بار در ۱۴ ژانویه ۱۹۴۲ به پرواز درآمد و پس از انجام آزمایشات پروازی گسترده در ۳۰ می همان سال، رسماً توسط ارتش پذیرفته شد.

طی تست ها، این هلیکوپتر یک پرواز ۱,۲۱۷ کیلومتری بر فراز مناطق متعددی از ایالات متحد را انجام داد، تا ارتفاع بیش از ۱۲,۰۰۰ فوتی بالا رفت و به سرعت نزدیک به ۱۴۴ کیلومتر در ساعت رسید. نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا نیز خواهان یک روتورکرافت سبک و همه کاره برای خود بود که بتواند از روی کشتی‌هایش عملیات انجام دهد، و آنقدر تحت تأثیر عملکرد این هلیکوپتر در آزمایش‌های پرواز قرار گرفت که یک نسخه خاص برای خود سفارش داد.

نمونه‌های اولیه بعدی این هلیکوپتر دارای موتورهای قدرتمندتر، روتورهای بزرگ‌تر و سایر تغییراتی می‌شد که پایداری روتورکرافت را در حین پرواز افزایش می‌داد. علاوه بر این، مخازن سوخت کمکی اضافه شد تا اطمینان حاصل شود که برد هلیکوپتر می تواند برای پاسخگوی نیازهای عملیات جنگی بیشتر باشد.

این هلیکوپتر هم در ارتش ایالات متحده و هم در نیروهای مسلح بریتانیا محبوب می شود

با فرا رسیدن سال ۱۹۴۴، یونایتد ایرکرافت (United Aircraft)، شرکتی که در آن زمان تولید R-4 را بر عهده داشت، صدمین هلیکوپتر خود را ساخته بود و تولید به سرعت به بیش از پنج هلیکوپتر در هفته افزایش یافت که حتی با توجه به استانداردهای تولید زمان جنگ، رقم قابل توجهی بود. بر اساس اطلاعات موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده، در اینجا برخی از مشخصات Sikorsky R-4 آمده است:

دسته بندیویژگی های Sikorsky R-4حداکثر سرعت عملیاتی۱۲۰ کیلومتر بر ساعتسقف پروازی۸,۰۰۰ فوتبرد معمول۲۱۰ کیلومتر

تاریخچه عملیاتی و میراث هلیکوپتر Sikorsky R-4

Sikorsky R-4 میراث قابل توجهی در هر دو کاربرد نظامی و (بعد) غیرنظامی از خود به جای گذاشته و زمینه را برای توسعه قابل توجه صنعت هلیکوپتر فراهم کرد. این هلیکوپتر، به‌ویژه به دلیل نقش‌هایش در مأموریت‌های نجات و دستاوردهایش در شرایط جنگی بسیار چالش‌برانگیز متمایز بوده است.

در ژانویه ۱۹۴۴، اولین نجات هلیکوپتری در ایالات متحده توسط فرانک اریکسون، فرمانده گارد ساحلی، که با موفقیت پلاسمای خون را به مجروحان انفجار کشتی جنگی یو اس اس ترنر رساند، تکمیل شد. ماموریت های بعدی در سراسر مناطق جنگ زده آسیا انجام شد، جایی که جنگ باعث گم شدن سربازان شده و هواپیماها در جنگل های متراکم منطقه سرنگون می شدند. همچنین، به ادعای موزه هوایی وارهاک، این هلیکوپتر به طور گسترده ای در هند برای ماموریت های جستجو و نجات مورد استفاده قرار گرفت.

سایر عملیات‌ها با این هلیکوپتر در مناطق نبرد اقیانوس آرام، مانند عملیات Ivory Soap، قطعات بسیار مورد نیاز هواپیما منتقل کردند و سربازان مجروح را تخلیه نمودند، که تطبیق پذیری و قابلیت‌های فراوان این روتورکرافت را به نمایش گذاشت. به ادعای مجله اسمیتسونیان، این هواگرد بعداً به خدمت در جنگ کره رفت، جایی که در طول یک عملیات شش هفته ای، ستوان لوئیس کارل توانست بیش از ۸۰ سرباز زخمی را با آن تخلیه کرد.

علیرغم موفقیت چشمگیر آن، این هلیکوپتر دارای معایبی نیز بود، به طوری که در مواقعی با چالش های مانورپذیری مواجه می شد که اغلب در اثر ارتعاشات بیش از حد رخ می داد. با این وجود، مهندسان از نقاط ضعف R-4 درس گرفته و به ساخت ده ها هلیکوپتر مختلف ادامه می دادند که امروزه عناصر کلیدی توانایی های رزمی و لجستیکی نیروهای مسلح ایالات متحده هستند.