معنی اشکذر در دیکشنری فارسی چیست؟
در این مطلب از سایت انتخاب روز پاسخ دقیق اشکذر در دانشنامه آزاد واژگان فارسی را پیدا خواهید کرد.
اشکذر در دانشنامه آزاد فارسی:
اشکذر. [ اَ ک َ ذَ ] ( اِخ ) یکی ازبخشهای یازده گانه شهرستان یزد است که در شمال باختر یزد واقع است و حدود و مشخصات آن بدین شرح است : حدود: از شمال و باختر به بخشهای خرانق اردکان و خضرآباد، از جنوب به بخش تفت و از خاور به بخش حومه یزد.وضع طبیعی : این بخش در جلگه واقع شده و آب و هوای آن گرمسیر معتدل است. آب زراعتی قرا از قناتها تأمین میشود و محصول عمده بخش گندم ، جو و محصولات صیفی است. شغل عمده اهالی زراعت و صنایع دستی محلی نساجی است. بیشتر قرای این بخش بوسیله راههای فرعی بیکدیگرمربوط میشوند و راه اصفهان به یزد از هشت هزارگزی جنوب باختری اشکذر میگذرد. این بخش از 23 آبادی بزرگ وکوچک تشکیل می یابد و جمعیت آن 22452 تن و مذهب آنان اسلام و زبان مادری آنها فارسی است. ( اهالی قرای مهدی آباد، جعفرآباد، حجت آباد زردشتی هستند ). قرای مهم این بخش عبارتند از: اشکذر ( مرکز بخش )، زارج ، صدرآباد، میزآباد. معدن نمک در عصر و معدن گچ در حسین آباد موجود است. در این بخش در حدود 10 دبستان دایر است. ضمناً باید دانست که این بخش از دو دهستان محلی بنام های رستاق بالا و رستاق پائین تشکیل می یابد که همان بخش اشکذر میباشد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10 ).
اشکذر. [ اَ ک َ ذَ ] ( اِخ ) قصبه مرکزی بخش اشکذر شهرستان یزد که در هشت هزارگزی جنوب شوسه یزد به اردکان واقع و مشخصات آن بدین شرح است : مختصات جغرافیائی : طول 54 درجه و 16 دقیقه و 30 ثانیه خاوری از نصف النهار گرینویچ. عرض 31 درجه و 56 دقیقه و 30 ثانیه. ارتفاع از سطح دریا 1218 متر. اختلاف ساعت با تهران 10 دقیقه و هشت ثانیه خاوریست. این قصبه در جلگه واقع وهوای آن گرم معتدل است. آب زراعتی از قنات و محصول عمده آن ، غلات و محصولات صیفی است. شغل عمده اهالی زراعت و صنایع محلی نساجی و لبافی است. جمعیت قصبه 2943 تن است که از مذهب اسلام پیروی میکنند و بزبان فارسی سخن میگویند. راه اشکذر تا یزد اتومبیل رو است و راه آهن نیمه تمام اصفهان – یزد – کرمان از 10هزارگزی شمال خاوری این قصبه میگذرد. ادارات دولتی عبارتند از: بخشداری ، آمار، پست خانه ، بهداری و ژاندارمری. یک دبستان و در حدود ده دکان دارد و دارای یک مسجد و یک قلعه قدیم است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10 ).
