جیمز استوارت بازیگری که به درجه سرتیپی در ارتش آمریکا رسید

جیمز استوارت (جیمی استوارت) هم به عنوان خلبان بمب افکن و هم به عنوان بازیگر، دوران حرفه ای قابل توجه و همراه با افتخاری را پشت سر گذاشت. او با برخی از نمادین ترین بمب افکن های ایالات متحده، از جمله B-24 Consolidated Liberator و B-52 Superfortress، پرواز کرد. استوارت تنها ستاره هالیوود بود که در جنگ جهانی دوم خدمت کرد و ۲۰ ماموریت جنگی را با بمب افکن های سنگین انجام داد. همه افراد مشهور در تاریخ هوانوردی، خلبان نیستند.

قبل و معاصر دوران استوارت، بیوه ای ثروتمند به نام کلارا آدامز وجود داشت که از پیشگامان تاثیرگذار پروازهای تجاری بود و اولین مسافر بسیاری از بالن های هوایی و پروازهای پان ام کلیپر بود. اما جیمز استوارت جایگاهی بسیار خاص و متفاوت در هالیوود دارد و کمتر کسی در خارج از ایالات متحده می داند که وی یک خلبان ارشد و با تجربه عملیاتی بسیار قابل توجه بوده است.

تنها خلبان ستاره جنگ جهانی دوم در هالیوود

جیمز استوارت در سال ۱۹۰۸ در ایندیانا، پنسیلوانیا به دنیا آمد و بین سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۹۱ در حدود ۸۰ فیلم بازی کرد. او هم در جلوی دوربین و هم پشت آن به عنوان یک مرد ایده آل آمریکایی در اواسط قرن بیستم به تصویر کشیده می شد.

استوارت حرفه بازیگری خود را به عنوان بازیگر تئاتر آغاز کرد و در برادوی اجراهای متعددی داشت. اولین نقش مکمل او در فیلم The Murder Man (۱۹۳۵) و اولین موفقیت بزرگ او در کمدی You Can’t Take It With You (۱۹۳۸) رخ داد که او را در رادار کارگردانان و سینمادوستان قرار داد.

در حالی که حرفه بازیگری استوارت اوج می گرفت، جهان برای جنگ جهانی دوم آماده می شد. حتی قبل از ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم، کنگره لایحه سربازی انتخابی را تصویب کرد که بر اساس آن سالانه ۹۰۰۰۰ مرد ۲۰ تا ۳۶ ساله به خدمت سربازی فرا خوانده می شدند.

حرفه بازیگری استوارت پس از اینکه متوجه شد شماره سربازی او ۳۱۰ بود، دچار وقفه شد. اما استوارت دچار کمبود وزن بود و او را برای حضور در ارتش رد کردند.

استوارت می‌خواست پرواز کند، بنابراین به خانه رفت، هر چه می‌توانست غذا خورد، و سپس در نیروی هوایی ارتش نام‌نویسی کرد و تنها با ۳۰ گرم وزن بیشتر از حداقل وزن مورد تایید، توانست در نیروی هوایی پذیرفته شود. این اتفاق، جیمز استوارت را به اولین ستاره هالیوود تبدیل کرد که قبل یا در طول جنگ جهانی دوم وارد خدمت سربازی می شد.

از خلبانی تا سرتیپی

استوارت از گواهینامه خلبانی غیرنظامی خود (که در سال ۱۹۳۵ دریافت کرده بود) استفاده کرد و به زودی خلبان نیروی هوایی ارتش ایالات متحده شد.

علیرغم داشتن هواپیمای شخصی و تجربه پروازهای متعدد، استوارت ملزم به انجام ۱۰۰ پرواز آزمایشی برای مطابقت با مقررات مهارت مورد نیاز در نیروی هوایی وقت ارتش ایالات متحده بود (او این ساعات آموزشی را با هزینه شخصی اش انجام داد).

Consolidated B-24 Liberatorاولین پروازدسامبر ۱۹۳۹نوعبمب افکن سنگینتعداد فروندهای تولید شدهبیش از ۱۸,۰۰۰ فروندحداکثر سرعت۴۷۵ کیلومتر بر ساعتبمب هابمب برد کوتاه ۳,۶۳۰ کیلوگرمی، بمب برد متوسط ۲,۲۷۰ کیلوگرمی و بمب برد بلند ۱,۲۲۵ کیلوگرمیموتور۴ موتور Pratt & Whitney R-1830-35 Twin Wasp

در ژانویه ۱۹۴۲ (حدود یک ماه پس از ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم)، استوارت به عنوان ستوان دوم رسماً وارد ماموریت های نظامی شد. در پایگاه Mather Field در کالیفرنیا، او یک مربی بمب افکن چهار موتوره (برای هر دو بمب افکن سنگین B-17 و B-24) بود. او تقریباً دو سال به عنوان مربی پرواز در داخل کشور ماند.

سرانجام، افسران فرمانده با درخواست های او برای اعزام به خارج از کشور موافقت کردند و او در نوامبر ۱۹۴۳ به عنوان سروان و افسر عملیات به اسکادران بمب افکن ۷۰۳ در انگلستان پیوست.

«ماموریت های رزمی که استوارت انجام داد بی خطر نبودند. خدمه پرواز در هواپیماهای بدون فشرده سازی شده خود با دمای منفی ۴۰ درجه فارنهایت مواجه می شدند و مجبور بودند دائماً ماسک های اکسیژن خود را از یخ پاک کنند. برخی از ماموریت ها به نقاط بسیار دوردست بودند که امکان همراهی جنگنده های محافظ وجود نداشت، از این رو بمب افکن ها به تنهایی پرواز کرده و با جنگنده های دشمن مواجه می شدند» – بنیاد جورج سی مارشال

در ۳۱ مارس ۱۹۴۳، استوارت اولین مأموریت های رزمی خود را به عنوان افسر عملیات گروه بمب افکن ۴۵۳اُم (و بعداً به عنوان رئیس ستاد بال رزمی دوم، بخش دوم یگان هشتم هوایی نیروی هوایی) آغاز کرد.

تا زمان پایان جنگ، جیمز استوارت ۲۰ ماموریت جنگی را انجام داده بود. پس از جنگ، او در نیروهای ذخیره نیروی هوایی ایالات متحده ماند و در نهایت در ۲۳ ژوئیه ۱۹۵۹ به درجه سرتیپی ارتقا یافت (درجه ای که او را به ارشدترین بازیگر تاریخ ارتش ایالات متحده از نظر درجه تبدیل کرد). استوارت در بیشتر دوران بازیگری خود یک ژنرال در حال خدمت بود.

جنگ ویتنام

در طول جنگ ویتنام، استوارت سوار بر یک B-52 Superfortress در یک ماموریت بمباران آرک لایت (پسرش، رونالد، در جنگ ویتنام کشته شد) در ظرفیت ناظر غیر وظیفه خدمت کرد. بمب افکن او B-52F-65-BW با شماره سریال ۱۴۹-۵۷ بود.

هواپیمای او دومین بمب افکن در جریان حمله ۳۰ بمب افکن بر فراز ویتنام بود. شایان ذکر است، بمب افکن های B-52 Superfortress امروزه همچنان مورد استفاده قرار می گیرند و به استاندارد B-52J ارتقا یافته اند تا در قرن بیست و یکم نیز همچنان خدمت کنند.

در ۲۰ فوریه ۱۹۶۶، سرتیپ جیمز ام استوارت، از نیروهای ذخیره نیروی هوایی ایالات متحده، آخرین ماموریت رزمی دوران نظامی خود را انجام داد، یک ماموریت بمباران ۱۲ ساعته و ۵۰ دقیقه ای بر فراز ویتنام، با یک بمب افکن B-52 Stratofortress ساخت بوئینگ.

B-52 Superfortressاولین پروازآوریل ۱۹۵۲نوعبمب افکن استراتژیکتعداد فروندهای تولید شده۷۴۴ فروندحداکثر سرعت۱,۰۴۰ کیلومتر بر ساعتموتوردر حال حاضر موتورهای Pratt & Whitney TF33/ در آینده موتورهای Rolls-Royce F130زمان برنامه ریزی شده برای بازنشستگیاواخر دهه ۲۰۴۰ یا اواخر دهه ۲۰۵۰

جیمز استوارت در نهایت در ۳۱ مه ۱۹۶۸ بازنشسته شد و بعد از ۲۷ سال خدمت فعال، به سن ۶۰ سالگی رسیده بود که بازنشستگی در آن الزامی بود. هنگامی که جیمز استوارت بازنشسته شد، مدال خدمات ممتاز نیروی هوایی ایالات متحده را دریافت کرد.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، استوارت به بازیگری بازگشت و در فیلم‌های برجسته‌ای مانند اWonderful Life (۱۹۴۶), Harvey (۱۹۵۰), Anatomy of a Murder (۱۹۵۹), How the West Was Won (۱۹۶۲) و تعدادی دیگر بازی کرد؛ از جمله فیلم مشهور The Man Who Knew Too Much (۱۹۵۶) از آلفرد هیچکاک.

آخرین بازی استوارت در فیلم انیمیشن An American Tail: Fievel Goes West در سال ۱۹۹۱ بود که در آن صداپیشگی شخصیت کلانتر وایلی برپ را بر عهده داشت.