عامل تب دانگ: رازهای نقل و انتقال یک تب مرموز!
تعبیه درب روی ظروف محتوی آب مانند تانکر و بشکه.
– جلوگیری از تجمع آب در زیرکولر
– جلوگیری از تجمع آب راکد در زبالهها و ضایعات جامد مانند ظروف رها شده، ضایعات اتومبیل، لنج و قایق و لاستیک، از طریق پوشاندن یا جمع آوری آنها.
– وارونه کردن اجسام در معرض باران مانند ظروف و قایقهای بلااستفاده
– پوشیدن لباسهای آستین بلند و شلوار بلند و جوراب
– در زمان مسافرت به مناطق همه گیری بیماری از قلم دافع حشرات بر روی مناطقی از پوست که با لباس پوشیده نمیشود، استفاده شود.
– استفاده از پشه بند در صورتی که در طی روز در فضای باز استراحت میکنید.
– نصب توری روی درب و پنجرهها و اطمینان از سالم بودن آنها.
– در مناطق همهگیری بیماری از باز کردن پنجرههای بدون توری اتاق هتل خودداری شود.
– پرهیز از بیرون رفتن در ساعات پرگزش روز مانند، قبل از طلوع آفتاب و هنگام غروب.
چه افرادی به تب دانگ شدیدتری مبتلا میشوند؟
– افرادی که قبلا یک بار به تب دانگ مبتلا شده اند (واکنش شدید سیستم ایمنی).
– افراد دارای نقص سیستم ایمنی
– بانوان باردار
– کودکان زیر یکسال
چه افرادی بیشتر در معرض گزش پشه آئدس هستند؟
-مشاغلی که در طی روز در معرض گزش هستند مانند، آپاراتیها و لاستیک فروشها، کادر بهداشت و درمان، ملوانان، کارکنان فرودگاه و بنادر.
– افراد کارتن خواب و بی سرپناه که در فضای باز استراحت میکنند.
– ساکنان و مسافران مناطق دارای پشه آلوده
علایم تب دانگ چیست؟
– تب
– سر درد شدید
– درد مفاصل، استخوانها و عضلات
– درد پشت چشم
– بی اشتهایی و استفراغ
علائم تب دانگ شدید نیز عبارت است از:
– استفراغهای مکرر
– درد شدید شکم
– خونریزی از بینی و دهان
– اختلال در تنفس
– علائم شوک به دلیل کم آبی بدن (افت شدید فشارخون)
– کاهش سریع پلاکتهای خون و افزایش غلظت خون
اگر هرکدام از علائم ذکر شده را داشتید، بلافاصله به مراکز بهداشت مراجعه کنید.
روش انتقال تب دانگ چگونه است؟
– در کشورهای دارای همهگیری تب دانگ، پشههای آلوده با نیش زدن انسان بیماری را به افراد منتقل میکنند.
– بیماری از انسان به انسان منتقل نمیشود.
– ویروس تب دانگ از انسان بیمار به پشه منتقل شده و سپس از پشه آلوده به افراد سالم منتقل میشود.
نکات قابل توجه در مورد درمان تب دانگ؛ استراحت کافی
– مصرف مایعات فراوان
– استفاده از داروهای مسکن مانند استامینوفن
– برای تسکین درد از مصرف داروهایی مانند ایبوپروفن، آسپرین، ژلوفن، نوافن، دیکلوفناک، ناپروکسن، مفنامیک اسید خودداری شود؛ چراکه این داروها در مورد این بیماری، باعث خونریزی میشود.
– برای پیشگیری از انتقال بیماری به پشه و سپس به دیگران، باید از گزش بیماران توسط پشهها جلوگیری شود و بیماران حتما در پشه بند استراحت کنند.