معنی امریکایی ادبیات در دیکشنری فارسی چیست؟

امریکایی، ادبیات
ادبیات اولیۀ امریکا به دو دوره تقسیم می شود: دورۀ مهاجرنشینیدر فاصلۀ دهه های ۱۶۰۰ و ۱۷۰۰ که پاکدینان در آن وجه غالب را داشتند و دورۀ پس از انقلاباز دهۀ ۱۷۸۰ به بعد که آرمان ادبیات امریکا بسط یافت و شعر، داستان، و نمایش نامه برپایۀ اصول ملی تدریجاً شکل گرفت. رمانتیسماوایل قرن ۱۹ در تضاد فاحش با واقع گرایی اجتماعی قرار داشت. نویسندگان قرن ۲۰ امریکا علاوه بر پیگیری گرایش به واقع گرایی، قالب های گوناگونِ تجربه گرایی مدرنیستی را نیز بسط دادند.
دورۀ مهاجرنشینی (۱۶۰۷ـ دهۀ ۱۷۷۰). ادبیات این دوره شامل سفرنامه ها و اشعار مذهبی است، ولی حرف اول را آثار اعتقادی می زند: راجر ویلیامز(۱۶۰۳ـ۱۶۸۳)، کاتن مدرو جاناتان ادواردز(۱۷۰۳ـ ۱۷۵۸)، عمده نویسندگان پاکدین این دوره اند.زندگی نامۀ خودنوشتبنجامین فرانکلین(۱۷۰۶ـ۱۷۹۰)، نخستین اثری است که فراتر از یک اثر تاریخی است.
دورۀ پس از انقلاب (دهۀ ۱۷۸۰ـ دهۀ ۱۸۲۰). در این دوره نوشته های سیاسی بسیار به قلم کسانی چون تامس پین، تامس جفرسون(۱۷۴۳ـ۱۸۲۶) و اَلگزاندر همیلتون(۱۷۵۵ـ ۱۸۰۴) و شاعر معروف، فیلیپ فره نو(۱۷۵۲ـ۱۸۳۲)، خلق شد.
اوایل قرن نوزدهم. در این دوره تأثیر آثار رمانتیک انگلیس آشکار شد، به ویژه بر اشعار ویلیام کالن براینت(۱۷۹۴ـ ۱۸۷۸)، داستان های واشینگتن اروینگ، داستان های گوتیک چارلز براکدن براونو رمان های جیمز فنیمور کوپردربارۀ زندگی ساکنان سرحدات. در فاصلۀ ۱۸۳۰ تا ۱۸۶۰ نیوانگلندمهد روشنفکری و پرورندۀ نویسندگان و شاعران بسیار بود: مقاله نویسانی چون رالف والدو امرسون، هنری توروو اولیور وندل هومز؛ شاعرانی چون هنری وادزورت لانگفلو، جیمز لوئلو جان ویتی یر؛ و رمان نویسانی چون ناتانیل هاتورنو لوئیزا مِی اَلکوت. خارج از حلقۀ نیوانگلندی ها نیز رمان نویسانی مانند ادگار آلن پوو هرمان ملویلپرورش یافتند.
دوره پس از جنگ های داخلی (۱۸۶۵ـ۱۹۰۰). سرخوردگی رایج در این دوره در رمان واقع گرایانه یا روان شناختی نمود یافت. آمبروز بی یرسو استیون کرینرمان های واقع گرایانه ای دربارۀ جنگ نوشتند؛ مارک تواینو برت هارتدربارۀ زندگی در غرب می نوشتند؛ رشد صنعتی گرایی به نوشته شدن رمان هایی درقالب واقع گرایی اجتماعی انجامید، به ویژه آثار ویلیام هاولزو فرنک نوریس؛ هنری جیمزو ایدت وارتنرمان تحلیل روان شناختی را در میان طبقۀ مرفه رواج دادند. مهم ترین شاعران این دوره عبارت اند از والت ویتمنو امیلی دیکِنسون. در این دوره داستان کوتاه شکوفا شد و پیش گامان آن عبارت بودند از هوتورن، پو، جیمز، هارت و او هنری.
قرن ۲۰. مهم ترین داستان کوتاه نویسان این دوره عبارت اند از رینگ لاردنر، کاترین ان پورتر، فلنری اوکانر، ویلیام سارویان، یودورا ولتی، گریس پیلیو ریموند کاروِر.
نمایش نامه. در فاصلۀ دو جنگ نمایش نامه نویسان چیره دستی در امریکا ظهور کردند، ازجمله یوجین اونیل، ماکسول اندرسون، لیلیان هلمن، المر رایس، تورنتون وایلدرو کلیفورد اودتس. پس از آن آرتور میلرو تنسی ویلیامزظاهر شدند. نسل بعدی این افراد عبارت اند از ادوارد البی، نیل سیمون، دیوید ممت، جان گوئرو سم شپرد.
شعر. شاعرانی چون ادوین آرلینگتن رابینسون، کارل سندبرگ، ویچل لینزی، رابرت فراستو ادنا سینت وینسنت میلِیسنت شعری قرن ۱۹ را بسط دادند، ولی بعد از جنبش ایماژیسم(۱۹۱۲ـ۱۹۱۴) یک سنت مدرن تجربه گرا با آثار کسانی چون ازرا پاوند، تی اس الیوت، ویلیام کارلس ویلیامز، ماریان مور، اچ دی (هیلدا دولیتل)و وَلِس استیونزپا به عرصه نهاد. سرودها، اثر پاوند، پل، اثر هارت کرین، و پترسون، اثر ویلیام کارلس ویلیامز، کوشش هایی در نگارش آثار حماسی مدرن به شمار می روند. تأثیرگذارترین شاعران پس از جنگ جهانی دوم عبارت بودند از کارل شاپیرو، تئودور روتکه، رابرت لوئل، چارلز آلسون، سیلویا پلت، گوئندولین بروکس(۱۹۱۷ـ۲۰۰۰)، دنیز له ورتوف(۱۹۲۳ـ۱۹۹۷)، جان اشبری، ای آر آمنز(۱۹۲۶ـ ) و آلن گینزبرگ.
نقد ادبی. اروینگ ببیت(۱۸۶۵ـ۱۹۳۳)، جورج سانتایانا(۱۸۶۳ـ۱۹۵۳)، اچ ال منکین، و ادموند ویلسون(۱۸۹۵ـ ۱۹۷۲) از چهره های سرشناس این حوزه بودند و به دنبال آنان کسانی آمدند چون لایِنل تریلینگ(۱۹۰۵ـ۱۹۷۵)، ون وایک بروکس، آیوِر وینترز(۱۹۰۰ـ۱۹۶۸) و جان کرُو رَنسم، نویسندۀ نقد نو(۱۹۴۱) که بر عوامل ساختاری و زبانی تأکید داشت. در این اواخر نقد امریکا تحت تأثیر نظریات ادبی فرانسه و نقد ژورنالیستی گور وایدل، تام وولف، جورج پلیمپتون، و سوزان سونتاگبوده است.
رمان. جریان های عمده عبارت اند از واقع گرایی، که در آثار جک لندن، آپتن سینکلرو تئودور درایزرنمود یافته است، و تجربه گرایی مدرنیستی. پس از جنگ جهانی اول، شروود اندرسون، سینکلر لوئیس، ارنست همینگوی، ویلیام فاکنر، تامس وولف، اف اسکات فیتس جرالد، جان دوس پاسوس، هنری میلرو ریچارد رایتشاخص ترین رمان نویسان قرن شمرده می شوند. برخی از معروف ترین رمان نویسان در سطح بین المللی پس از جنگ جهانی دوم عبارت بودند از جان اوهارا، جیمز میچنر، یودورا ولتی، ترومن کاپوتی، جی دی سالینجر، سائول بلو، جان آپدایک، نورمن میلر، ولادیمیر ناباکوف، برنارد مله مود، فیلیپ رات، رالف الیسون، تامس پینچون، و جیمز بالدوین. ادبیات متأخر امریکا بیش از پیش به بیان کثرت گرایی فرهنگی، تنوع منطقه ای و اشکال مختلف تاریخی و قومی جامعۀ امریکا رو می آورد. نویسندگانی مانند آلیس واکر، تونی موریسون(برندۀ جایزۀ نوبل در ۱۹۹۳) و مایا آنجلونیز پرچم داران فمینیسم و دفاع از حقوق اقلیت محسوب می شوند.

wikijoo: امریکایی،_ادبیات