راهکار قطعی برای خلاصی از خارش و سوزش واژن: کاربرد و استفاده صحیح از پماد فلوئوسینولون

نحوه استفاده از پماد فوئوسینولون برای واژن را در این مطلب از فانی لندبخوانید.

پماد فلوئوسینولون برای واژن

پماد فلوئوسینولون برای واژن از خانواده داروهایی است که به عنوان کورتیکواستروئیدهای موضعی شناخته می شوند. آنها وارد بدن می شوند و شرایطی مانند خارش، قرمزی پوست و سایر التهابات پوستی را کاهش می دهند. در این مطلب از فانی لندبه معرفی پماد فلوئوسینولون برای خارش و سوزش واژن + نحوه استفاده می پردازیم.

همچنین بخوانید: علت ریزش ناگهانی آب از واژن

پماد فلوئوسینولون برای خارش واژن

فلوئوسینولون استوناید یک داروی تجویزی است که برای درمان پوست برای تسکین خارش و کاهش التهابات پوستی استفاده می شود. نام تجاری داروی فلوئوسینولون استوناید Synalar است که به صورت کرم فلوئوسینولون برای واژن و دیگر کاربردها در بازار موجود است. فلوئوسینولون استوناید یک مشتق مصنوعی از هیدروکورتیزون است.

پماد فلوئوسینولون برای خارش واژن در قسمت بیرونی، در شرایطی که این ناحیه دچار التهاب، جوش و قرمزی ناشی از تحریک توسط لباس یا … باشد، موثر عمل می کند. برای مثال در مورد اپیلاسیون که می تواند موجب التهاب یا خارش شود و استفاده از لباس های بسیار تنگ که بدن واکنش نشان می دهد، به کاهش خارش کمک می کند.

البته فراموش نکنید که تحت هیچ شرایطی حتی با وجود آگاهی کامل بر اطلاعات این دارو، از آن بدون تجویز پزشک استفاده نکنید. همچنین در صورت حساسیت داشتن به غذا، دارو و … پزشک را مطلع کنید.

چنانچه پس از دو هفته استفاده مرتب از پماد فلوئوسینولون برای واژن هیچ بهبود در خارش مشاهده نشد، مصرف آن را متوقف کرده و با پزشک مشورت کنید.

پماد فلوئوسینولون برای سوزش واژن

پماد فلوئوسنولون برای سوزش واژن نیز استعمال می شود. اما توجه داشته باشید که این استروئید موضعی تنها برای استفاده خارجی می باشد و به رفع سوزن در ناحیه بیرون واژن کمک می کند. در این صورت نیز باید با دستور پزشک به کار رود.

معمول ترین میزان مصرف سه مرتبه در روز است. بسیار مهم است که دارو را بیشتر دوز تجویز شده توسط پزشک مصرف نکنید.

در موارد استعمال پماد فلوئوسینولون برای واژن کودکان که دچار سوختگی شده است، نباید بیشتر از یک مرتبه در روز باشد. همچنین نواحی از بدن که در تماس با ادرار کودک است نباید با پماد آغشته شود.

پماد فلوئوسینولون برای عفونت واژن

پماد فلوئوسینولون برای عفونت واژن به تنها موثر نیست. در این شرایط بیمار باید از یک دارویی ضد باکتری و ضد میکروب برای درمان عفونت کمک گرفته و در کنار آن برای کاهش خارش و قرمز پوست (ناحیه خارجی واژن) از این پماد کمک بگیرد. در صورتیکه پماد دیگری نیز برای رفع عفونت واژن تجویز کرده باشند، با مشورت پزشک می تواند هر دو را با هم ترکیب کرده و استفاده کنید.

همچنین بخوانید: قرص مترونیدازول 500 برای عفونت واژن

نحوه استفاده از پماد فلوئوسینولون برای واژن

آیا از این دارو فقط روی پوست خود استفاده می کنید؟ با این حال، مگر اینکه پزشک به شما دستور داده باشد. قبل از استفاده از آن:

دست های خود را بشویید و خشک کنید.ناحیه آسیب دیده را تمیز کرده و خشک کنید.ناحیه آلوده را با یک لایه نازک از دارو بمالید و به آرامی مالش دهید.پوست تحت درمان را بانداژ نکنید یا به شکل دیگری نپیچانید، مگر اینکه پزشکتان این کار را تجویز کند.می توان از این دارو به طور معمول، 3-4 بار در روز یا طبق دستور پزشک استفاده کرد.اگر علائم شما بدتر شد یا بعد از 7 روز درمان برطرف نشد، با پزشک خود تماس بگیرید.پماد فلوئوسینولون برای واژن را بیشتر دو هفته مصرف نکنید و چنانچه ای نتیجه بدست نیامد، برای تغییر دارو یا دوز آن به پزشک مراجعه کنید.پماد فلوئوسینولون نباید در قسمت های داخلی واژن استفاده شود و تنها برای استعمال بر روی پوست نواحی خارجی است.اگر پزشک شما دستور داده است که یک پانسمان انسدادی یا پوشش هوادار روی دارو اعمال شود، مطمئن شوید که چگونه آن را بمالید. پانسمان های انسدادی میزان جذب دارو را از طریق پوست شما افزایش می دهند، بنابراین از آنها فقط طبق دستورالعمل استفاده کنید.هرگز دستان آلوده به کرم را به اطراف چشم و دهان نزنید.بسیار مهم است که از این دارو فقط طبق دستور پزشک خود استفاده کنید. از آن بیشتر استفاده نکنید، بیشتر از آن استفاده نکنید و مدت زمان بیشتری نسبت به دستور پزشک مصرف نکنید. انجام این کار ممکن است باعث عوارض جانبی ناخواسته یا تحریک پوست شود.همچنین بخوانید: بهترین پماد برای سوزش واژن

سخن آخر

در این مطلب به موارد استفاده از پماد فلوئوسینولون برای خارش و سوزش واژن اشاره کردیم. اگر این دارو برای شما تجویز شده است، به پزشک یا داروساز خود در مورد داروهایی که ممکن است قبل از مصرف این دارو استفاده کنید، به خصوص کورتیکواستروئیدهای خوراکی (مانند پردنیزون)، سایر کورتیکواستروئیدهای پوستی (مانند هیدروکورتیزون)، داروهایی که سیستم ایمنی بدن را کاهش می دهند (مانند سیکلوسپورین) اطلاع دهید.