آب سیاه مزمن چشم: علائم و درمان‌های موثر
فرارو- آب سیاه چشم، که به آن گلوکوم زاویه باز نیز گفته می‌شود، یک بیماری مزمن چشم است که به تدریج باعث افزایش فشار داخل چشم می‌شود.
به گزارش فرارو، افزایش فشار داخل چشم می‌تواند به عصب بینایی آسیب وارد کرده و در نهایت منجر به از دست دادن بینایی شود. برخلاف آب سیاه حاد که می‌تواند با درد شدید همراه باشد، آب سیاه مزمن معمولاً بدون درد است و علائم آن به آرامی پیشرفت می‌کند.
علائم شایع آب سیاه مزمن چشم
مراحل اولیه:
در مراحل ابتدایی بیماری، فرد ممکن است متوجه از دست دادن دید محیطی در نواحی کوچکی از میدان دید خود شود.
ممکن است تاری دید در یک طرف چشم مشاهده شود.
مراحل پیشرفته:
در مراحل پیشرفته، نواحی از دست رفته دید بزرگتر شده و معمولاً در هر دو چشم این تغییرات مشاهده می‌شود.
دیگر علائم شامل سفت شدن کره چشم، دیدن هاله در اطراف نورها، وجود نقاط کور در میدان دید، و مشکل در دید شبانه است.
علل بروز آب سیاه مزمن چشم
آب سیاه مزمن زمانی رخ می‌دهد که مایع موجود در چشم به طور طبیعی وارد نمی‌شود یا به درستی از آن خارج نمی‌شود. این تجمع مایع باعث افزایش فشار داخل چشم و آسیب به عصب بینایی می‌شود. علائم این بیماری به دلیل آسیب به رشته‌های عصب بینایی ایجاد می‌شوند. اگر فرد دچار تغییرات ناگهانی در بینایی یا علائم مشابه شود، باید به آب سیاه مزمن مشکوک شود.
عوامل افزایش‌دهنده خطر ابتلا به آب سیاه مزمن
سن بالای 40 سال: این بیماری بیشتر در افراد مسن شایع است.
سابقه خانوادگی: افرادی که در خانواده‌شان سابقه آب سیاه دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
دیابت: افراد مبتلا به دیابت نیز بیشتر در معرض خطر هستند.
داروها: برخی داروها مانند داروهای سرماخوردگی و آلرژی، آنتی‌هیستامین‌ها، آرام‌بخش‌ها، داروهای کورتیزونی و داروهای مشکلات معده و روده ممکن است فشار داخل چشم را افزایش دهند و وضعیت بیماری را بدتر کنند.
پیشگیری از آب سیاه چشم
معاینه منظم چشم: افراد بالای 40 سال باید حداقل سالی یک بار تحت معاینه چشم قرار بگیرند و از پزشک خود بخواهند که فشار چشمشان را اندازه‌گیری کند.
مراجعه به پزشک در صورت تغییرات بینایی: اگر هرگونه تغییر در بینایی احساس کردید، فوراً به چشم‌پزشک مراجعه کنید.
عوارض احتمالی آب سیاه چشم
از دست دادن بینایی: در صورتی که درمان آب سیاه به موقع انجام نشود، ممکن است فرد دچار از دست دادن بینایی دائمی شود. این عارضه در مراحل پیشرفته بیماری به وقوع می‌پیوندد و ممکن است به تدریج و به صورت غیر قابل برگشت باشد.
اصول کلی درمان آب سیاه چشم
معاینات چشم: یکی از روش‌های مهم برای تشخیص آب سیاه، اندازه‌گیری فشار داخل چشم است. این معاینات می‌توانند به شناسایی زودهنگام بیماری و جلوگیری از آسیب به عصب بینایی کمک کنند.
کنترل فشار چشم: این بیماری قابل درمان قطعی نیست، اما علائم آن می‌توانند با داروها و درمان‌های دیگر کنترل شوند. در اکثر موارد، داروها می‌توانند فشار چشم را به میزان کافی کاهش دهند تا از آسیب به عصب بینایی جلوگیری شود.
جراحی و لیزر: اگر درمان‌های دارویی نتوانند بیماری را کنترل کنند، جراحی یا درمان‌های لیزری ممکن است گزینه‌های دیگری برای کاهش فشار چشم و پیشگیری از آسیب بیشتر به عصب بینایی باشند.
داروهای مورد استفاده در درمان آب سیاه
قطره‌های چشمی: برای کاهش فشار داخل چشم، پزشک ممکن است قطره‌هایی برای بیمار تجویز کند. حتی اگر علائم بهبود یابد، باید دستورات درمانی پزشک به دقت پیگیری شود.
داروهای ادرارآور (دیورتیک): این داروها به کاهش تولید مایع داخل چشم کمک می‌کنند و از تجمع مایع اضافی در چشم جلوگیری می‌کنند.
رژیم غذایی و فعالیت‌های روزانه
رژیم غذایی خاص: هیچ رژیم غذایی خاصی برای پیشگیری از آب سیاه وجود ندارد. با این حال، تغذیه مناسب و سالم می‌تواند به حفظ سلامت کلی چشم‌ها کمک کند.
فعالیت بدنی: هیچ محدودیتی برای فعالیت‌های روزانه فرد مبتلا به آب سیاه وجود ندارد، اما رعایت توصیه‌های پزشکی بسیار مهم است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر علائم آب سیاه مزمن در خود یا یکی از اعضای خانواده‌تان مشاهده کردید.
اگر داروهای تجویزی برای کنترل بیماری برایتان قابل تحمل نباشند.