آمریکا از طرح‌های نوآورانه خود برای پهپادهایی با توانایی عمودی برخاست و فرود از کشتی‌ها رونمایی کرد + ویدیو مهیج

سازمان پژوهش‌های پیشرفته دفاعی آمریکا یا همان دارپا (DARPA) از سال ۲۰۱۳ به دنبال طراحی بهینه یک هواپیمای آزمایشی یا X-plane است که می‌تواند بدون نیاز به باند فرود، خلبان یا تیم‌های پشتیبانی به پرواز درآید، در هوا معلق بماند و به صورت عمودی فرود آید. این پهپادها با تحمل پروازهای طولانی مدت، برای ارتش ایالات متحده طراحی شده است تا بتواند از یک کشتی بلند شود و مقادیر زیادی مهمات یا بار را برای نبرد حمل کند.

هواپیما های آزمایشی یا X-plane ها برای اهداف تحقیقاتی گوناگونی از جمله نمایش فناوری یا مفاهیم جدید، موشک‌های آزمایشی آمریکا ساخته می‌شوند. این هواپیماها معمولاً پشت درهای بسته توسعه می‌یابند. X-plane ها در اواسط دهه ۱۹۴۰ در ایالات متحده ظهور کردند. بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۸، اولین هواپیمای X-15 راکت‌بر فوق صوت توانست در برنامه مشترک ناسا، نیروی هوایی و نیروی دریایی آمریکا، سرعت‌های بیش از ۶ ماخ و ارتفاع بالاتر از ۲۵۰,۰۰۰ پا را تجربه کند. دانش به دست آمده در ماموریت‌های X-15 بر توسعه برنامه‌های آینده مانند شاتل فضایی تاثیرگذار بود.

طراحی بال ها

دارپا در اواخر ماه گذشته اعلام کرد که در نظر دارد طرح‌های نوآورانه هواپیمای آزمایشی از طیف گسترده‌ای از شرکت‌ها را برای منافع نیروی دریایی آمریکا و سایر نیروها در نظر بگیرد.

طرح‌های برنده برنامه این آژانس که با نام ANCILLARY شناخته می‌شود. شش شرکت دفاعی و هوافضایی شامل AeroVironment، Griffon Aerospace، Karem Aircraft، Method Aeronautics، Northrop Grumman و Sikorsky برای این پروژه بلندپروازانه رقابت می کنند.

بار مفید

این آژانس به دنبال راه‌های نوآورانه برای افزایش وزن بار مفید و برد و تحمل پروازهای طولانی‌مدت هواپیماهای آزمایشی کوچک و قابل برخاستن از کشتی که به صورت از راه دور کنترل می‌شوند، است.

در حال حاضر، تیم های تحقیقاتی در حال تکمیل طرح‌های خود برای این پهپادها هستند، برای مثال بر روی طرح هایی برای کاهش ریسک‌های سیستمی و انجام آزمایش‌های معلق نگه داشتن اجزا و پیکربندی‌ها کار می کنند.

در پایان این مرحله ۱۰ ماهه، تیم‌ها پیشنهادات رقابتی برای مرحله دوم یعنی طراحی دقیق، ساخت و آزمایش پرواز را ارائه خواهند کرد. انتظار می‌رود این پروژه با پروازهای آزمایشی که در اوایل سال ۲۰۲۶ آغاز می‌شود، به اوج خود برسد.

یک شبکه از این سیستم‌های هوایی کوچک بدون سرنشین می‌تواند از یک کشتی بلند شود تا عملیات یافتن، تثبیت، ردیابی و هدف‌گیری شناورهای مد نظر فرمانده کشتی را فراهم کند.

ارتش ایالات متحده به دنبال راه‌های نوآورانه برای افزایش وزن بار مفید و برد/تحمل پروازهای طولانی‌مدت پهپادهای کوچک قابل پرتاب از کشتی است. آنها انتظار دارند قابلیت‌های عملیاتی ارائه شده با سایر فناوری‌هایی که در حال توسعه در سازمان‌های مختلف تحقیق و مهندسی وزارت دفاع هستند، مانند پیشرفت‌ها در حسگرها، جنگ الکترونیکی و به ویژه خودکارسازی و هوش مصنوعی، تقویت شوند.

نیروی دریایی

مرحله آزمایش بررسی خواهد کرد که آیا این پهپادها می‌توانند از کشتی‌های نیروی دریایی بدون پرتاب‌گرهای مکانیکی بزرگ و تجهیزات فرود یا بازیابی که در حال حاضر استفاده می‌شوند، مستقر و بازیابی شوند یا خیر.

این آژانس گفت: «پهپادهای کوچک باید بتوانند مانند یک هلیکوپتر از عرشه‌های پروازی کشتی‌ها و مکان های دور افتاده در اغلب شرایط آب و هوایی به صورت عمودی بلند شوند و فرود آیند، اما مأموریت‌های پروازی را مانند یک هواپیمای بالدار بسیار کارآمد در حالی که بار مفید قابل توجهی را در صورت نیاز حمل می‌کنند، انجام دهند.

مسافت و شرایط پرواز

شرکت وایلدکت (Wildcat) اهداف دارپا را برای یک شعاع ماموریت ۴۵۰ مایل دریایی و بیش از ۱۲ ساعت تحمل در ایستگاه با حدود ۲۷ کیلوگرم بار مفید برآورده می‌کند.

طراحی های این شرکت از اهداف برنامه برای بازیابی در شرایط دریایی و سرعت کروز فراتر می‌رود و با قابلیت عملیات در شرایط دریایی و بادهای شدید، و شتاب بیش از ۱۰۰ گره برای پوشش سریع مسافت‌های طولانی در دریا یا خشکی، برنامه دارد.

طراحی هواپیمای بدون سرنشین و با قدرت باتری سیکورسکی (Sikorsky) به گونه ای است که در حالت ایستاده بر روی دم خود قرار می گیرد، همانند یک هلیکوپتر از زمین بلند می شود، و سپس برای پرواز افقی مانند یک هواپیما به جلو خم می شود. این طراحی به منظور کاهش نیاز به باند فرود و امکان پرتاب و بازیابی آسانتر در شرایط مختلف میدان نبرد انجام شده است.

شرکت کارم ایرکرفت (Karem Aircraft) هواپیمایی را پیشنهاد داده است که با استفاده از یک روتور قابل تغییر موقعیت، قادر به پرواز مستقیم به بالا و معلق ماندن در هوا زمانی که روتور در موقعیت بالا قرار دارد، و سپس وقتی که روتور در موقعیت جلو قرار می گیرد، هواپیما را با سرعت های بالا به جلو هدایت می کند. این فناوری به هواپیما اجازه می دهد تا بدون نیاز به باند فرود، به صورت عمودی برخاسته و در هوا معلق بماند و سپس به سرعت به حرکت درآید، که این امر می تواند در شرایط مختلف نظامی بسیار مفید باشد.