با ورزش‌ های باستانی عجیب و غریب آشنا شوید

امروزه در دنیای ورزش، رقابت‌ها اغلب هیجان‌انگیز و گاه خطرناک به نظر می‌رسند. اما آیا می‌دانستید که در گذشته، ورزش‌هایی وجود داشته که از نظر ما کاملاً عجیب و حتی وحشیانه به نظر می‌رسند؟ از مسابقه اسب‌سواری برای تصاحب لاشه بز تا اسکی روی گدازه‌های آتشفشانی، این ورزش‌ های باستانی نشان می‌دهند که انسان‌ها از دیرباز به دنبال هیجان و رقابت بوده‌اند.

کوجو (Cuju)

این ورزش چینی که با نام تسو چو نیز شناخته می شود، قدیمی ترین شکل فوتبال مدرن است. این بازی شامل ضربه زدن به یک توپ و هدایت آن به یک سوراخ در یک تور کوچک است. کوجو به حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد.

کالاری پایاتو (Kalaripayattu)

این هنر رزمی هندی که به نام کالاری نیز شناخته می شود، یکی از قدیمی ترین اشکال مبارزه است. هم شامل سلاح و هم ضربه زدن است. قدمت آن به حدود ۳۰۰۰ سال قبل می رسد.

مبارزه با چوب انگونی (Nguni stick-fighting)

مبارزه با چوب زولو که به طور سنتی توسط پسران نوجوان انگونی (زولو) در آفریقای جنوبی انجام می شود، یک ورزش باستانی است که شایسته جایگاهی در این لیست است.

پانکریشن (Pankration)

پانکریشن اساساً نسخه اولیه MMA در یونان باستان بود. ورزشکاران می جنگیدند تا زمانی که کسی از زمین خارج شود یا بمیرد!

بازی با توپ آمریکایی مزو (Mesoamerican ballgame)

این ورزش که حداقل از سال ۱۶۵۰ قبل از میلاد توسط مردم بومی آمریکا انجام می شد، نه تنها یک بازی بود، بلکه دارای اهمیت معنوی نیز بود. اعتقاد بر این است که قربانی های انسانی گاهی با بازی ترکیب می شد. اطلاعات زیادی در مورد این ورزش در دست نیست، به جز اینکه از یک توپ لاستیکی جامد استفاده می شده است.

اولما (Ulama)

اولما از نوادگان بازی با توپ آمریکایی مزو است. یک زمین توسط یک خط تقسیم می شود و یک توپ لاستیکی بین تیم ها بدون استفاده از دست آنها دست به دست می شود. در این بازی بیشتر از باسن و آرنج استفاده می شد.

پوست کشی وایکینگی (Viking skin pulling)

این نسخه طناب کشی وایکینگی بسیار خشن تر از طناب کشی امروزی بود. آنها نه تنها از پوست حیوانات به جای طناب استفاده می کردند، بلکه با بازی روی گودال آتش، آن را جذاب تر می کردند! بله، در صورت باخت در گودال قرار می گیرید.

بزکشی (Buzkashi)

این ورزش شامل دو تیم سوار بر اسب است که سعی می کنند لاشه یک بز بی سر را در یک منطقه بکشند. بزکشی هنوز هم ورزش ملی افغانستان است.

موی تای (Muay Thai)

ورزش ملی تایلند بسیار خشن است. «هنر هشت دست و پا» که قدمت آن به قرن شانزدهم بازمی‌گردد. در این ورزش از دو مشت، ساق پا، زانو و آرنج استفاده می‌کنند.

پیلوتای باسکی (Basque pelota)

این ورزش قرن سیزدهمی را می توان با تنیس مقایسه کرد. سرعت توپ در این بازی ممکن است به ۲۰۰ کیلومتر در ساعت برسد، و بدون تجهیزات حفاظتی زمانی که شخصی با یکی از آن توپ های قدیمی برخورد می کند، واقعا دردناک است.

کبدی (Kabaddi)

این بازی کشتی باستانی تیمی است. ریشه کبدی به هند باستان می رسد و همچنان یک بازی محبوب در شبه قاره هند است.

پاتو (Pato)

این بازی ترکیب چوگان و بسکتبال، ورزش ملی آرژانتین است. پاتو به معنای «اردک» است و در قدیم این بازی در واقع با یک اردک زنده انجام می شد!

پریدن از روی شتر (Camel jumping)

این ورزش در ابتدا توسط افراد قبیله زرانیق در یمن انجام می شد و تا به امروز نیز انجام می شود. همه چیز به بلندتر پرین از روی شتر مربوط است.

شین کیکینگ (Shin-kicking)

این ورزش رزمی که از انگلستان آمده است، با نام شین دیگینگ نیز شناخته می شود که شامل لگد زدن دو نفر به ساق پا یکدیگر است. اعتقاد بر این است که قدمت آن به اوایل قرن هفدهم بازمی‌گردد و در مسابقات المپیک Cotswold (که در دهه ۱۸۵۰ به پایان رسید) بسیار محبوب بود.

پلوتا پوره‌پکا (Pelota purépecha)

پلوتا پوره‌پکا هاکی روی چمن معمولی نیست. این بازی باستانی مزوآمریکایی در واقع شامل استفاده از یک توپ شعله ور بود!

جوستینگ (Jousting)

بسیاری از ما شاهد بازی شوالیه های قرون وسطایی در فیلم ها بوده ایم و بله، بسیار ناخوشایند بود. حتی شرکت کنندگان نمیرند، ممکن است به شدت آسیب ببینند.

چانکی (Chunkey)

این ورزش که توسط قبایل بومی آمریکا انجام می شود، شامل چرخاندن یک دیسک سنگی بزرگ روی زمین و سپس پرتاب چوب های بلند به سمت آن بود.

اپیسکایروس (Episkyros)

این بازی پیش از فوتبال مدرن، توسط یونانیان باستان انجام می شد. تیم هایی متشکل از ۹ سرباز بازی را انجام می دادند و هدف آنها گلزنی بود. توپ را از مثانه گاو درست می کردند و با ماسه یا خاک پر می کردند.

پاپا هولا (Papa Holua)

مردم هاوایی فقط اهل موج سواری در امواج نبودند. آنها با سورتمه چوبی بر گدازه آتشفشان ها سوار می شدند. این ورزش که به عنوان سورتمه با گدازه هاوایی شناخته می شود، شامل سوار شدن در یک مسیر روی سورتمه باریک است.

بازی های گلادیاتوری (Gladiatorial games)

رومی ها دوست داشتند گلادیاتورها را ببینند که با یکدیگر می جنگند و با حیوانات می جنگند. این بازی ها اغلب به مرگ ختم می شد.

مسابقات ارابه سواری (Chariot races)

یونانیان این بازی را در المپیک باستان در سال ۶۸۰ قبل از میلاد معرفی کردند.

وناتیو (Venatio)

رومی ها تا حدودی به کل بازی های «انسان علیه حیوانات» علاقه داشتند. این یکی به ویژه در مورد شکار و کشتن حیوانات وحشی بود.

نبرد ماهیگیران (Fisherman’s joust)

حرکت آب روی رود نیل در مصر باستان که بعدها یونانیان و رومی ها نیز آن را پذیرفتند.

نامچیا (Naumachia)

رومی ها واقعاً در رویدادهای ورزشی پیشگام بودند. نامچیا شامل پر کردن یک حوض با آب و قرار دادن کشتی های جنگی در داخل آن بود. آنها سپس نبردهای دریایی را برای سرگرمی دسته جمعی بازسازی می کردند.

کنات‌لایکر (Knattleikr)

وایکینگ‌ها این بازی را انجام می‌دادند، که مشابه ورزش پرتاب ایرلندی، شامل ضربه زدن به یک توپ سخت با چوب و البته تماس فیزیکی زیاد است.

گاوبازی (Bullfighting)

گاوبازی هنوز در کشورهایی مانند اسپانیا و مکزیک بسیار رایج است، اما ریشه آن به قرن ها قبل باز می گردد. رومیان باستان از طرفداران گاوبازی بودند.

اسکین‌لایکر (Skinnleikr)

در این بازی وایکینگی، پوست خرس بین بازیکنان پرتاب می شد در حالی که بازیکنی که در وسط بود سعی می کردآن را قطع کند.

جنگ خروس ها (Cockfighting)

در حالی که در بسیاری از کشورهای جهان غیرقانونی است، خروس‌بازی در برخی مکان‌ها هنوز مجاز است. این تفریح خونین به حدود ۶۰۰۰ سال پیش برمی گردد.