بحران در نپال به دنبال افزایش جمعیت ببر ها
بررسی ها نشان می دهد که بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳، حملات ببرها باعث مرگ ۴۰ نفر و مجروح شدن ۱۵ نفر شده است، اما جوامع محلی بر این باورند که این آمار بسیار بیشتر از آن چیزی است که اعلام شده است.
به گزارش سلام نو به نقل از تسنیم، درحالی که موفقیت‌های جهانی در افزایش جمعیت ببرها در نپال، طی یک دهه مورد ستایش قرار گرفته، همزمان باعث نگرانی‌هایی نیز شده است.
این نگرانی از جایی شروع شد که نخست‌وزیر نپال اخیراً اعلام کرده: «در کشوری کوچک مانند نپال بیش از 350 ببر داریم. نمی‌توانیم این تعداد ببر داشته باشیم و اجازه دهیم انسان‌ها را بخورند. برای ما، 150 ببر کافی است.»
وی حتی پیشنهاد داد که نپال می‌تواند ببرهای خود را به کشورهای دیگر به عنوان هدیه ارسال کند.
طبق داده‌های دولتی، بین سال‌های 2019 تا 2023، حملات ببرها باعث مرگ 40 نفر و مجروح شدن 15 نفر شده است، اما جوامع محلی بر این باورند که این آمار بسیار بیشتر از آن چیزی است که اعلام شده است.
در این ماجرا، پرسش این است که چه تعداد ببر، بیش از حد به شمار می‌آید؟ کارشناسان پاسخ یکسانی ندارند و معتقدند که این موضوع به میزان دسترسی به طعمه در یک منطقه خاص بستگی دارد. به طور ایده‌آل، هر ببر باید در نزدیکی حدود 500 حیوان طعمه، مانند گوزن، آنتیلوپ یا گاومیش وحشی زندگی کند.
به گفته اولاس کارانت؛ بیولوژیست ببر، نگرانی نخست وزیر درباره محدود کردن تعداد ببرها نادرست است. بلکه باید تمرکز نپال بر روی گسترش مناطق حفاظت‌شده‌ای باشد که دارای تراکم طبیعی معقولی از طعمه‌ها و ببرها هستند.
کارشناسان همچنین معتقدند که اگر حیات‌وحش برای پیدا کردن طعمه از مناطق حفاظت‌شده بیرون زده است، این می‌تواند توضیح دهد که چرا حملات در مناطقی که در حاشیه جنگل‌ها قرار دارند، افزایش یافته است؛ مناطقی که ببرها همیشه با انسان‌ها مواجه بوده‌اند.
مناطقی مانند «زون‌های حائل» که میان پارک‌های ملی و سکونت‌گاه‌های انسانی قرار دارند، نمونه‌ای از این مناطق هستند. در این زون‌ها، مواجه با حیات‌وحش رایج است، اما مردم نیز از این مناطق برای چراگاه دام و جمع‌آوری هیزم استفاده می‌کنند.
همچنین «راهروهای جنگلی»، که نوارهایی از زمین هستند که پارک‌ها و ذخیره‌گاه‌های زیستی مختلف را به هم متصل می‌کنند و به حیات‌وحش این امکان را می‌دهند که میان آنها جابجا شوند، به یکی دیگر از نقاط بحران تبدیل شده‌اند. در این مناطق، جاده‌ها گاهی از میان این راهروها عبور می‌کنند و مردم نیز برای جمع‌آوری منابع از آنها استفاده می‌کنند، که آنها را در معرض حملات قرار می‌دهد.
افزایش تلفات انسانی نشانه‌ای است از این که مدل موفق حفاظتی نپال در حال فروپاشی است. به گفته کارانت شاه، زیست‌شناس، «تا به امروز، تمرکز نپال بیشتر بر جلب توجه بین‌المللی بوده و تأثیرات آن بر جوامع اطراف پارک‌ها و مناطق حفاظت‌شده نادیده گرفته شده است.»
وی معتقد است که حفاظت از حیات‌وحش تنها یک مسئله زیست‌محیطی یا علمی نیست، بلکه یک موضوع اجتماعی است و از دست رفتن جان انسان‌ها باید متوقف شود تا جوامع محلی همچنان بخشی از تلاش‌های حفاظتی باشند و علیه آن مقاومت نکنند.
خشم مردم محلی به طور فزاینده‌ای در حال افزایش است چرا که ببرها به دام‌های آنها حمله کرده‌اند.
تاکور بهنداری؛ رئیس فدراسیون کاربران جنگل‌های جامعه نپال گفت: «بخش قابل توجهی از جمعیت ما هنوز در مناطق روستایی زندگی می‌کنند و به منابع جنگلی وابسته‌اند که خودشان آنها را حفظ می‌کنند، اما حالا آنها به طور فزاینده‌ای توسط ببرها کشته و زخمی می‌شوند. به عنوان محافظان جنگل، ما نمی‌توانیم علیه حیات‌وحش باشیم، اما این به معنی نادیده گرفتن تأثیر آن بر انسان‌ها و جامعه‌مان نیست.»
قصه موفقیتی که به فاجعه بدل شد
یک قرن پیش، حدود 100 هزار ببر در آسیا زندگی می‌کردند، اما جنگل‌زدایی و شکار بی‌رویه آنها را به مرز انقراض رساند. اکنون تنها حدود 5 هزار و600 ببر وحشی در 13 کشور از جمله نپال، چین، هند، تایلند، اندونزی و روسیه باقی‌مانده‌اند. تمام این کشورها متعهد شده بودند که تا سال 2022 تعداد ببرهای خود را دو برابر کنند، اما نپال اولین کشوری بود که از این هدف فراتر رفت. این موفقیت به بخشی از ابتکارات ضد شکار و دو برابر شدن پوشش جنگلی کشور میان سال‌های 1992 تا 2016 برمی‌گردد. اتصال 16 منطقه حفاظت‌شده در جنوب نپال به مناطق مرزی در شمال هند نیز در این امر کمک کرد اما افزایش تعداد حملات ببرها حالا این دستاورد را تحت تأثیر قرار داده است.
مردم نپال درباره ببرها نظر متفاوتی دارند؛ برخی می‌گویند که ببرهایی که بارها انسان‌ها را کشته‌اند باید فوراً کشته شوند. برخی دیگر معتقدند که انسان‌ها با تجاوز به زیستگاه‌های طبیعی ببرها و استفاده از زمین برای کشاورزی یا ساخت‌وساز، مشکل را تشدید کرده‌اند و پایگاه طعمه این حیوانات را کاهش داده‌اند.
در حال حاضر، وضعیت در بن‌بست قرار دارد و مشخص نیست که آیا پیشنهاد «کاهش جمعیت ببر در نپال » در آینده اجرایی خواهد شد یا اینکه مقصر اصلی، انسان‌ها یا ببرها هستند که منجر به بحران حملات ببرها در نپال شده‌اند. آنچه مشخص است، این است که انسان‌ها و ببرها در نپال در تلاشند تا همزیستی مسالمت‌آمیز پیدا کنند و داستان موفقیت حفاظت از محیط‌زیست این کشور، مشکلات پیچیده‌ای را به همراه داشته است.
انتهای پیام/
