بررسی بازی Neva
کنراد روزت یکی از هنرمندانی است که جدا از مدیوم ویدیو گیم، می‌توان آثارش را با اشتیاق دنبال کرد. او را باید استاد شناخت رنگ دانست و نقاشی‌هایش را مملو از امید به زندگی به حساب آورد. روزت اولین بازی مهم خود را در سال ۲۰۱۸ منتشر کرد و توانست شهرت زیادی به دست آورد. Gris یک عنوان مستقل و داستان محور بود و برای قصه‌گویی دست روی موضوع بسیار حساسی می‌گذاشت. از همان ابتدا می‌شد پیش بینی کرد که استودیوی Nomada به عنوان خالق اثر، چه آینده درخشانی را پیش رو دارد و این موضوع به واسطه انتشار جدیدترین بازی آن‌ها یعنی Neva اثبات شده است. با بررسی ویجیاتو همراه باشید.
ناشر بازی:
Devolver Digital
مدت زمان بازی:4 ساعت
سازنده بازی:
Nomada
کامل کردن بازی:6 ساعت
نوا دقیقا همان چیزی است که کنراد روزت در نقاشی‌هایش به تصویر می‌کشد؛ امیدواری و آینده روشن. شاید باورش سخت باشد اما اگر بخواهیم منطقی نگاه کنیم، با محصولی مواجه هستیم که معدود اشکالات Gris را هم برطرف کرده و حالا با یکی از بهترین بازی‌های مستقل سال ۲۰۲۴ طرف هستیم؛ اما Neva چطور توانسته تا به چنین جایگاهی برسد؟
نوا بر خلاف Gris داستان خود را سر راست بیان می‌کند و اثری از پیچیدگی وجود ندارد. بازیکن در نقش دختری به نام آلبا قرار می‌گیرد که در طبیعت زندگی می‌کند و همان ابتدا گرگ خود را به هنگام جنگ با نیروهای تاریکی از دست می‌دهد. از اینجا به بعد او باید از بچه گرگ که Neva نام دارد، محافظت کند و در عین حال، تاریکی را از بین ببرد. داستان بازی در چهار فصل مختلف روایت می‌شود که در هر کدام اتفاق‌های مختلفی می‌افتد و بازیکن باید با انجام چالش‌ها، مبارزات و معماهای مختلف راه خود را از میان نیروهای تاریکی باز کند و به پیش برود.
همان‌طور که می‌بینید، داستان بسیار سرراست است و قرار نیست تا شما را درگیر پیچیدگی‌های عجیب و غریبی کند اما آنچه اهمیت دارد، نحوه روایت استودیوی نومادا است که این بازی را خاص می‌کند. آلبا و نوا در طول داستان وابستگی زیادی به یکدیگر پیدا می‌کنند و این موضوع باعث می‌شود تا هر اتفاقی که برای این دو بیافتد، بازیکن نگران شود. تیم توسعه سعی کرده تا در فصول ابتدایی، رابطه قهرمان‌ها را به خوبی شکل دهد تا بتواند هر زمان که نیاز داشت، با ایجاد یک بار دراماتیک، تاثیرگذاری داستان را چند برابر کند. با اینکه همه چیز در جای خود قرار گرفته و با یک روایت بسیار خوب طرف هستیم، اما کماکان Gris به واسطه موضوعی که روی آن دست گذاشته بود، تاثیرگذاری به مراتب بیشتری دارد اما این قضیه نباید باعث شود تا عنوان Neva را ضعیف بدانیم.
بازی جدید استودیوی اسپانیایی نومادا با موتور گرافیکی Unity ساخته شده که سال‌هاست توسط سازندگان آثار مستقل مورد استفاده قرار می‌گیرد. نوا از لحاظ هنری یک شاهکار بصری به حساب می‌آید و حالا می‌توان چند ساعت را در دنیای رنگارنگ کنراد روزت به دور از دغدغه‌های روزمره زندگی سپری کرد. بازی بسیار زیباست؛ به گونه‌ای که می‌توان از هرکدام از قاب‌های بازی اسکرین‌شات گرفت. اگرچه استایل هنری Neva تا حدودی با گریس تفاوت دارد، اما کماکان امضای مغز متفکر بازی اول استودیو روی محصول فعلی دیده می‌شود. تیم سازنده تمامی فریم‌های انیمشن شخصیت‌ها را نقاشی کرده و بازی نهایی مانند انیمیشن‌های کلاسیک دو بعدی به نظر می‌رسد. این موضوع در بازی‌سازی مدرن به هیچ وجه مرسوم نیست و معدود سازندگانی هستند که به این شیوه بازی می‌سازند. حرکات آلبا به هنگام مبارزه و همچنین پرش‌های بلند فوق العاده از آب در آمده و از سوی دیگر، خود نوا است که در هر لحظه می‌تواند بازیکن را شگفت زده کند. به وضوح تیم سازنده روی حرکت‌های حیواناتی مانند روباه و گرگ تحقیق کرده‌اند تا بتوانند فرم آن‌ها را به درستی نشان دهند.
در طرف دیگر دشمنان هستند که تنوع قابل قبولی دارند و مخاطب را به هیچ وجه خسته نمی‌کنند. باس فایت‌ها هم اگرچه زیاد نیستند، اما می‌توانند به واسطه زیبایی ظاهری و همچنین شیوه مبارزه‌شان، در خاطر بمانند. با این حال ستاره بخش گرافیک، طراحی محیط‌های بی‌نظیر هستند که تنوع مثال زدنی دارند و در هر لحظه بازیکن را شگفت زده می‌کنند. اگر فکر می‌کنید گریس بک گراند‌های بی‌مانندی داشت، شاید بد نباشد که سری به Neva بزنید.
نومادا استودیو مانند بازی قبل، یک بار دیگر به سراغ Berlinist رفته و از آن‌ها برای خلق موسیقی کمک گرفته است. این گروه که در ساخت موسیقی و صداگذاری برای مدیاهای مختلف فعالیت دارد، قطعات نوا را با وسواس زیادی نوشته و نتیجه کارش حتی از گریس هم بهتر از آب در آمده است. موسیقی در نوا رکن بزرگی دارد و نمی‌توان بازی را بدون قطعاتی که برلینیست نوشته، تصور کرد. در واقع موسیقی یک عضو مستقل است که می‌تواند بدون تصویر هم هویت خودش را حفظ نگه دارد اما زمانی که تصویر به آن اضافه می‌شود، مانند یک قطعه پازل، آن را تکمیل می‌کند. موسیقی نوا مثل داستان آن، ساده و به دور از پیچیدگی است و همین مورد باعث شده تا شنونده عادی هم بتواند با آن به راحتی ارتباط برقرار کند.
یکی از مواردی که پیش از عرضه بازی Neva نگرانم کرده بود، بحث سیستم مبارزات بود. مبارزه شاید آخرین فاکتوری بود که فکر می‌کردم سازنده‌ها به سراغش بروند اما آن‌ها توانسته‌اند تا از پس چنین چالشی به سلامت خارج شوند. سیستم مبارزات نوا ساده است و صرفا باید زمان‌بندی ضربه زدن و یا جاخالی دادن را به خوبی درک کنید تا به مشکل خاصی نخورید. البته بازی دو درجه سختی دارد که اگر مود سخت را انتخاب کنید، مبارزه معنا پیدا می‌کند در غیر این صورت این بخش کاملا بی‌معنی خواهد بود؛ زیرا بازیکن در مود آسان نخواهد مرد و ضربه دشمنان اثری روی آلبا نخواهد داشت. آلبا به کمک شمشیر خود می‌تواند از سد دشمنان بگذرد و نوا هم با ورود به فصل دوم، قدرت از بین بردن دشمنان را پیدا می‌کند. او علاوه بر این موارد می‌تواند نوار سلامتی آلبا را پس از هر مبارزه به حالت اول بازگرداند و او را درمان کند.
بازی علاوه بر بخش مبارزه، چالش‌های کوچکی در پبتفرمینگ دارد که به نظرم نسبت به بازی قبلی استودیو پیشرفت قابل ملاحظه‌ای به حساب می‌آید. به جز این موارد معماها هستند که به Neva عمق بیشتری می‌دهند و باعث می‌شوند تا بازیکن تنوع بیشتری احساس کند.
می‌خرمش…
نوا همه چیز دارد؛ از موسیقی شنیدنی گرفته تا گرافیک هنری بی‌عیب و نقص که باعث می‌شود چند ساعت در آن به راحتی غرق شوید.
نمی‌خرمش…
شاید روند آرام و به دور از هرگونه هیجانی باعث شود تا برخی از بازیکنان نتوانند با آن ارتباط بگیرند.
100
امتیاز ویجیاتو
در مجموع باید گفت که نوا تجربه‌ای فراموش نشدنی از یک تیم خلاق و دوست داشتنی است که می‌تواند در هر لحظه حس خوبش را به شما منتقل کند. موسیقی، گرافیک و روایت داستان همگی در اوج قرار دارند و با یکی از بهترین آثار سال ۲۰۲۴ روبه‌رو هستیم.
