تبدیل لباس فضانوردان ادرار به آب آشامیدنی: از ادرار تا آب، سحر انگیزی در فضا
محققان دانشگاه کرنل با الهام از مجموعه علمی-تخیلی Dune (تلماسه)، لباس فضایی جدیدی طراحی کرده‌اند که می‌تواند ادرار فضانوردان را به آب آشامیدنی تبدیل کند. این نوآوری می‌تواند راه‌حلی برای مشکلات بهداشتی فضانوردان در راهپیمایی‌های فضایی طولانی باشد.
در حال حاضر، فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی از سیستم توالت مکشی استفاده می‌کنند که ادرار را جمع‌آوری و بازیافت می‌کند. اما در راهپیمایی‌های فضایی، آن‌ها مجبورند از پوشک‌های بزرگی استفاده کنند که نه تنها ناراحت‌کننده است، بلکه امکان بازیافت ادرار را نیز از بین می‌برد.
لباس فضایی جدید شامل یک زیرپوش انعطاف‌پذیر و یک فنجان سیلیکونی جمع‌آوری است که دور ناحیه تناسلی قرار می‌گیرد. سطح داخلی فنجان با میکروفیبر پلی‌استر پوشیده شده که ادرار را از بدن دور می‌کند. یک برچسب متصل به یک هیدروژل جاذب، با تشخیص رطوبت یک پمپ خلأ را فعال می‌کند که سریعاً ادرار را جذب کند.
پس از جمع‌آوری ادرار، آن را به یک سیستم تصفیه هدایت می‌کند که آب را از ادرار جدا می‌سازد. آب تصفیه شده با الکترولیت‌ها، غنی شده و به یک کیسه نوشیدنی درون لباس پمپ می‌شود که فضانوردان می‌توانند از آن بنوشند. این فرآیند تنها پنج دقیقه طول می‌کشد تا ۵۰۰ میلی‌لیتر ادرار را جمع‌آوری و تصفیه کند.
با وجود پیچیدگی نسبی، این سیستم کوچک بوده و حدود ۸ کیلوگرم وزن دارد که آن را برای قرار گرفتن در یک کوله‌پشتی ایده‌آل می‌سازد.
دکتر کریستوفر میسون، نویسنده اصلی این مطالعه، اظهار داشت که این سیستم می‌تواند در شرایط شبیه‌سازی شده میکروگراویتی آزمایش شود تا از عملکرد و ایمنی آن قبل از استفاده در ماموریت‌های واقعی فضایی اطمینان حاصل شود.
این نوآوری می‌تواند گامی بزرگ در جهت بهبود شرایط زندگی و کار فضانوردان در ماموریت‌های طولانی‌مدت فضایی باشد و راه را برای اکتشافات بیشتر در فضا هموار کند.
در حال حاضر فضانوردان چه کار می کنند؟
در ایستگاه فضایی بین‌المللی، توالت‌هایی با اتصالات ویژه وجود دارد. از آنجا که در فضا جاذبه وجود ندارد، مایعات جریان نمی‌یابند بلکه به صورت قطرات شناور جمع می‌شوند. برای حل این مشکل، از شلنگ‌هایی استفاده می‌شود که با ایجاد فشار، مایعات را از بدن بیرون می کشد. هر فضانورد اتصال شخصی خود را دارد.
زمانی که توالت در دسترس نیست یا فضانورد در راهپیمایی فضایی است، از پوشک‌های با حداکثر جذب استفاده می‌کنند که تمام ضایعات را جذب می‌کند. این پوشک‌ها برای ماموریت‌های کوتاه مدت موثر هستند، اما گاهی نشت می‌کنند.
ناسا در تلاش است تا لباس فضایی را توسعه دهد که امکان استفاده طولانی مدت و دفع کاملاً مستقل ضایعات انسانی را فراهم کند.
در ماموریت‌های ماه، توالتی وجود نداشت و خدمه مرد از سوند کاندومی استفاده می‌کردند که به آلت تناسلی متصل می‌شد و مایعات را به کیسه‌ای خارج از لباس هدایت می‌کرد.
تاکنون معادل موثری برای زنان توسعه نیافته است، چیزی که ناسا قصد دارد برای ماموریت‌های اوریون تغییر دهد.
