راز تاثیرگذاری آثار فرهنگی: قدرت باور و احساس درون هنرمند – از دل او تا دل مخاطب
سینماپرس: سهیل سلیمی کارگردان سینما در خصوص عدم همراهی و هجمه تولیدات سینما و تلویزیون به سیاست های جمعیتی گفت: قطعاً مدیران فرهنگی در این حوزه نقش جدی دارند اما آنچه در تولید یک اثر فرهنگی موثر است شخص هنرمند است. این نسبت ۶۰ به ۴۰ است. ۶۰ درصد خود هنرمند نقش دارد و ۴۰ درصد سیاست گذار فرهنگی! تا باور از دل هنرمند نجوشد در مخاطب اثر نمی گذارد.
کارگردان فیلم سینمایی «فرشتگان قصاب» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس یادآور شد: زمانی که قرار شد سیاست کاهش جمعیت رخ دهد اساساً مسیر در نظر گرفته شده بر این مبنا بود که این سیاست در قالب محصولات رسانه ای ترویج شود. سینما، تلویزیون، کتاب و… از جمله محصولات فرهنگی بودند که مردم را به سمت این شعار هدایت می کردند که «فرزند کمتر، زندگی بهتر!»
وی در همین راستا ادامه داد: این مسیر طی شد و امروز به شرایط بحرانی جمعیت رسیدیم و شاهدیم که همه دنبال این هستند در میتینگ های رسانه ای و فضای بیرون گود کاری انجام دهند که این مشکل برطرف شود اما مسأله اینجا است که به این سادگی این معضل برطرف نخواهد شد.
این سینماگر تأکید کرد: دلیل این اتفاق آن است که رسانه زمانی که شروع کرد برای کاهش جمعیت کار کند چون عوامل درگیر در رسانه ها به سیاست کاهش جمعیت اعتقاد داشتند تولیدات هم به این سمت می رفت. در واقع از کوزه همان برون تراود که در او است! وقتی سیری طی شده و در طول آن هنرمندان خاصه و مدیران فرهنگی به صورت عام باورشان این است زندگی بهتر با فرزند کمتر است هرچقدر بخواهیم شعار دهیم به نتیجه نمی رسیم.
سلیمی خاطرنشان کرد: مدیر فرهنگی می تواند توصیه کند اما وقتی هنرمند به این باور نرسد حتی اگر اثری سفارشی تولید کند باز آن برآیند لازم را ندارد. این نکته در اینجا حائز اهمیت است که وقتی ما چیزی را می خواهیم خراب کنیم سریع تر به نتیجه می رسیم و درست کردن یک مسأله به ظاهر ساده ممکن است سال ها زمان ببرد.
این کارشناس فرهنگی سپس با بیان اینکه کارشناسان بر این باورند که یک خبر بد ۱۱ برابر یک خبر خوب وایرال می شود اظهار داشت: گسترش جمعیت اتفاق خوبی است اما چون کار سختی است و نسبت به تخریبی که قبلاً صورت گرفته اجرایش پیچیده است و موانع زیادی دارد به این سادگی ها دست یافتنی نیست.
وی در پاسخ به این پرسش که شما در این میان نقش هنرمندان را موثرتر می دانید یا مدیران فرهنگی متذکر شد: اصولاً چنین باوری در دل هنرمندان ضعیف است. قطعاً مدیران فرهنگی در این حوزه نقش جدی دارند اما آنچه در تولید یک اثر فرهنگی موثر است شخص هنرمند است. این نسبت ۶۰ به ۴۰ است. ۶۰ درصد خود هنرمند نقش دارد و ۴۰ درصد سیاست گذار فرهنگی! تا باور از دل هنرمند نجوشد در مخاطب اثر نمی گذارد.
سلیمی یادآور شد: بنده می خواهم در اینجا یک مثال ذکر کنم؛ اسپیلبرگ تا قبل از ساخت فیلم «جنگ دنیاها» همواره در آثارش پدر و پسرها با هم در تضاد بودند اما بعد از آن در تولیداتش شاهد اتحاد میان آن ها بودیم و می دیدیم که با یکدیگر مشکلات را حل می کنند. وقتی از اسپیلبرگ سوأل کردند که چطور یک باره در فیلم ها و مضامین خود تغییر ایجاد کردید او گفت من تا قبل از این فیلم پدر نبودم اما بعد از آن بچه دار شدم و آن زمان بود که فهمیدم چطور یک پدر حاضر است همه هست و نیست خود را فدای بچه هایش کند.
این کارگردان سینما با بیان اینکه وقتی هنرمندان ازدواج نکرده و طعم بچه دار شدن را نچشیده اند نمی توان توقع داشت که اهمیت فرزندآوری را درک کرده و در خصوص آن اثر تولید کنند تصریح کرد: وقتی ما می بینیم زندگی برخی هنرمندان بر اساس سبک غربی جلو می رود و در آن از ازدواج و تشکیل خانواده و بچه دار شدن کمتر خبری هست قطعاً نمی توانیم توقع داشته باشیم که آن ها در تولیدات شان به سمت تشویق فرزندآوری حرکت کنند تا کشور را از بحران جمعیتی نجات دهند.
