صحبت های فرزاد موتمن با علی ضیا + بیوگرافی
فرزاد مؤتمن، کارگردانی که آثار برجسته‌ای همچون «شب‌های روشن» و «خداحافظی طولانی» را در کارنامه خود دارد، در سال‌های اخیر به طور چشمگیری کم‌کار شده و تقریباً از صحنه سینما کنار رفته است. این موضوع نشان‌دهنده آن است که شاید شرایط برای افرادی مانند مؤتمن، که بارها استعداد و توانایی‌های خود را اثبات کرده‌اند، چندان مساعد نیست. وقتی این کارگردان در برابر علی ضیا می‌نشیند و به‌راحتی در مورد موضوعات مختلف صحبت می‌کند، نظراتش به‌طور غیرمنتظره‌ای جلب‌توجه می‌کند. برعکس او، می‌توان به مهدویان اشاره کرد، کسانی که با کمک ارتباطات آشکار و پنهان مشغول به کار هستند و حضورشان در برنامه‌ها ممکن است به کاهش محبوبیتشان منجر شود، زیرا خود واقعی‌شان را به نمایش می‌گذارند و شاید این چندان جذاب نباشد.
مؤتمن درست در نقطه مقابل مهدویان قرار دارد و با وجود اینکه توسط عموم شناخته‌شده نیست، به‌دلیل شخصیت خاص خود جلب توجه می‌کند. علی ضیا با دعوت از او ریسک بزرگی کرد، چراکه مهمانی کمتر شناخته شده را به برنامه خود آورد، اما این اقدام به خوبی دیده شد. شاید برخی از بخش‌های این برنامه به‌صورت تعمدی وایرال شده باشند، اما استقبال گسترده از این ویدیوها نشان از چیز دیگری دارد.
زندگی شخصی فرزاد مؤتمن
مؤتمن شخصیت کاملاً متفاوتی دارد، فراتر از هرکسی که تاکنون در برابر علی ضیا نشسته است. او بی‌پروا دیدگاه‌هایش را درباره زندگی بیان می‌کند و به‌شدت در برابر سنت‌ها مقاومت می‌کند. برای مثال، او می‌گوید:
من و همسرم از زندگی مشترک خسته شدیم و پس از تولد فرزندمان جدا شدیم.
یا در جایی که درباره ازدواج و عشق صحبت می‌کند، در دنیای مؤتمن عشق‌ها لزوماً به وصال ختم نمی‌شوند و حتی اگر وصالی باشد، احتمالاً جدایی جزئی جدانشدنی از آن خواهد بود. چیزی که در تمام این سال‌ها او را همراهی کرده، همان خنده‌های بلند و معنا‌داری است که به صحبت‌هایش ضمیمه می‌کند. از کسی که عاشقانه‌ای همچون «شب‌های روشن» را برای سینمای ایران خلق کرده، انتظار می‌رود که چنین فضایی را در یک تاک‌شو ایجاد کند و به برنامه «باضیا» اعتبار بخشد.
خنده‌های معنادار آقای کارگردان
اما این بخش از صحبت‌های او بیش از سایر قسمت‌های تاک‌شو دیده شد. خنده‌های معنادار آقای کارگردان درست زمانی که از او درباره ایران می‌پرسند؛ با ملموس‌ترین مثال ممکن و خنده‌ای که پایانی ندارد، به ایران اشاره می‌کند. ایران، محبوب همه ماست و مؤتمن با یک خنده ممتد روایتگر داستان ایران امروز می‌شود. مگر هنر چیزی جز این است؟ اصلاً هنرمند می‌آید تا لحظه‌ای را غیرمنتظره جلوه دهد و تماشاگرش را شگفت‌زده کند. برای هنرمند، پرده سینما و یک دوربین ساده تفاوتی ندارد. ایران به چنین افرادی نیاز دارد؛ کسانی که زندگی را بهتر از هر کسی درک کرده‌اند و حتی مواجهه‌شان با رنج هم هنرمندانه جلوه می‌کند. اما افسوس که زمانه ما فرصت خودنمایی را به رانت و رابطه می‌دهد و هنرمند واقعی باید در گوشه‌ای از تنهایی‌اش، تلخی‌هایش را همچون لبخندی ژکوند به دوربین هدیه دهد.
بیوگرافی فرزاد مؤتمن
فرزاد مؤتمن، کارگردان و تهیه‌کننده برجسته ایرانی، در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۳۶ در تهران متولد شد. او دوران کودکی و نوجوانی خود را در مناطق نفت‌خیز جنوب ایران، به‌ویژه آبادان، سپری کرد. پس از اتمام تحصیلات متوسطه، برای ادامه تحصیل در رشته سینما به ایالات متحده آمریکا رفت، اما در سال ۱۹۷۹ تحصیلات خود را نیمه‌تمام رها کرد و به ایران بازگشت.
مؤتمن پس از بازگشت به ایران، به عکاسی و فیلم‌برداری پرداخت و در زمینه مستندسازی نیز فعالیت کرد. در سال ۱۳۷۸، او وارد عرصه فیلم‌سازی سینمایی و هم‌زمان به تدریس در دانشگاه سوره و دانشگاه پارس مشغول شد.
از آثار سینمایی برجسته مؤتمن می‌توان به فیلم‌های «شب‌های روشن» (۱۳۸۱)، «پوپک و مش ماشاالله» (۱۳۸۸)، «خداحافظی طولانی» (۱۳۹۳) و «آخرین بار کی سحر را دیدی؟» (۱۳۹۴) اشاره کرد. همچنین، او در تلویزیون نیز فعالیت داشته و سریال «نون و ریحون» (۱۳۸۹) را کارگردانی کرده است.
مؤتمن در طول فعالیت حرفه‌ای خود، نامزد دریافت جوایز متعددی از جشنواره فیلم فجر شده است؛ از جمله نامزدی سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی برای فیلم‌های «خداحافظی طولانی» و «آخرین بار کی سحر را دیدی؟».
علاوه بر کارگردانی، فرزاد مؤتمن در زمینه تهیه‌کنندگی و نویسندگی نیز فعالیت داشته و در تربیت نسل جدیدی از فیلم‌سازان از طریق تدریس در دانشگاه‌ها نقش مهمی ایفا کرده است.
