معنی افریقا قاره در دیکشنری فارسی چیست؟

در این مطلب از سایت انتخاب روز پاسخ دقیق افریقا قاره در دانشنامه آزاد واژگان فارسی را پیدا خواهید کرد.

افریقا قاره در دانشنامه آزاد فارسی:

اِفریقا، قارۀ (Africa)
اِفریقا، قاره
موقعیت. قارۀ افریقا در نیمکره های شمالی و جنوبی زمین و در جنوب قارۀ اروپا جا دارد. از شمال به دریای مدیترانه، از شمال شرقی به دریای سرخ، از شرق به اقیانوس هند، و از جنوب و غرب به اقیانوس اطلس محدود است. این قاره ۳۰,۲۴۴,۰۵۰ کیلومتر مربع مساحت و ۹۲۲میلیون نفر جمعیت دارد (۲۰۰۵) و بعد از آسیا بزرگ ترین قارۀ جهان است. بزرگ ترین شهرهای آن، با جمعیت بیش از ۲میلیون نفر عبارت اند از لاگوس، قاهره، کینشاسا، الجزیره، اسکندریه، دارالبیضاء (کازابلانکا)، آبیجان، آدیس آبابا، ماپوتو، خارطوم، ژوهانسبورگ، و لوآندا.سیمای طبیعی. ۱. کرانه ها و جزایر: الف. کرانه های شمالی این قاره کمابیش مستقیم و بی عارضه است و جز خلیج سدره (سرت) و بریدگی های کوچک و خلیجک هایی چند، عارضۀ مهم دیگری ندارد. راس بن سکّه شمالی ترین نقطۀ آن محسوب می شود. تنگۀ جبل طارق در شمال غربی آن را از اروپا جدا می کند و شبه جزیرۀ نسبتاً وسیع سینا واقع در شمال شرقی آن را به قارۀ آسیا پیوند می دهد. ب. کرانه های شرقی از دریای سرخ، خلیج عدن، و اقیانوس هند تشکیل شده است. تنگۀ باب المندب این قاره را از شبه جزیرۀ عربستان جدا می کند. تنگۀ موزامبیک جزیرۀ ماداگاسکار و چند جزیرۀ کوچک دیگر از سرزمین اصلی جدا و رأس الخافون شرقی ترین نقطۀ آن است. پ. کرانه های جنوبی این قاره سواحل اقیانوس هند و اطلس است که نصف النهار اختیاری بیست درجۀ طول شرقی آن ها را از هم جدا می کند و جنوبی ترین نقطۀ آن یعنی دماغۀ آگولیش در موقعیت ۳۴ درجه و ۵۲ دقیقه عرض جنوبی قرار دارد. ت. خلیج پهناور گینه، شاخه ای از اقیانوس اطلس، عمده ترین عارضۀ کرانه های غربی افریقا است و سنت هلن، آسانسیون (اسنشن)، کیپ ورد، کاناری و مادیرا جزایر آن به شمار می روند و دماغۀ آلمادیس با طول غربی هفده درجه و ۳۲ دقیقه غربی ترین نقطۀ آن است. ۲. کوه ها: کوه های اطلس، با بلندی ۴,۱۶۵ متر، حاشیۀ شمال غربی این قاره را تشکیل داده است؛ فلات مرتفع اتیوپی و کوه های بلندی چون کنیا و کیلیمانجارو که با ۵,۸۹۵ متر بلندترین نقطۀ افریقا محسوب می شود و رشته کوه های مرتفع روونزوری و دراکنزبرگ نواحی شرقی و جنوب شرقی را تشکیل داده اند. صحرای بزرگ افریقا در شمال و بیابان های سودان، لیبی، نوبیا (نوبی)، و صحرای کالاهاری از عوارض آن به شمار می آیند. ۳. رودخانه ها و دریاچه ها: رود نیل، طویل ترین رود جهان، در شمال شرقی و رودهای نیجر و سنگال در غرب، کنگو در نواحی مرکزی و زامبزی، اورانژ، و لیمپوپو در جنوب آن را مشروب می کنند و دریاچه های ویکتوریا، تانگانیکا، آلبر (آلبرت)، و رودولف (تورکانا) در شرق سرچشمۀ رودهای نیل و کنگوند. مالاوی در جنوب شرقی که سرریز آن به رود زامبزی می ریزد و نیز دریاچۀ چاد از دیگر عوارض مهم آبی این قارۀ بزرگ به شمار می آیند.
دین و زبان. بیش از ۱۰۰۰ زبان در قارۀ افریقا رایج است که برخی از آن ها عبارت اند از ماندینکه، کوایی، لینگالایی، بمبایی، زولو، سواحلی، دینکایی، شیلوکی، نوئری، ساسایی، عربی، بربری، اتیوپیایی، و امهری. اسلام، آنیمیسم، و مسیحیت ادیان مهم این قارۀ پهناورند.
تقسیمات سیاسی. قارۀ افریقا از ۵۴ کشور تشکیل شده است: الجزایر، آنگولا، اریتره، اتیوپی، اوگاندا، بنین، بوتسوانا، بورکینافاسو، بوروندی، تانزانیا، توگو، تونس، جیبوتی، جمهوری افریقای مرکزی، جمهوری افریقای جنوبی، چاد، روآندا، زامبیا، زیمبابوه، سیرالئون، سنگال، سومالی، سودان، سوازیلند، سائوتومه و پرنسیپه، سیشل، صحرای غربی، غنا، کامرون، کنگو کینشاسا، کنگو برازاویل، ساحل عاج، کنیا، کیپ ورد، کومور، گینۀ استوانی، گینه، گینۀ بیسائو، گابون، گامبیا، لسوتو، لیبی، لیبریا، مصر، مالاوی، مالی، موریتانی، مغرب (مراکش)، موزامبیک، ماداگاسکار، موریس، نامیبیا، نیجر و نیجریه.
زمین شناسی. قارۀ افریقا پی سنگی وسیع، پایدار و بلورینه است که عمدتاً در دورۀ پرکامبرین تشکیل شده است. برنهشتِ روی این پی سنگ که بعدها به صورت ردیف های پوشش کف خواب، در امتداد سواحل شرق، شمال، و غرب به وجود آمدند، ته نهشت هایی از دوره های مزوزوئیک و ترشیری اند که در حوضه های حاشیۀ دریا رسوب کرده اند. دیگر عوارض مُهم زمین شناختی افریقا عبارت اند از کوه های اطلس در منتهی الیه شمال غربی، بخشی از کمربند چین خوردگی آلپی اروپا، و کمربند چین خوردگی دماغۀ پالئوزوئیک (دیرینه سنگی) در منتهی الیه جنوب. شرق قاره در جهت شمال ـ جنوب، در امتداد خطوط سامانۀ کافتِ افریقایی، شکاف خورده و فوران های عظیم سنگ های آتشفشانی به درّۀ بزرگ کافتی پیوسته است. پی سنگ کامبرین را می توان به سه تودۀ عظیم یا کراتون تقسیم کرد که عبارت اند از کراتون های کالاهاری، کنگو، و کراتون غرب افریقا که هر کدام را تعدادی کمربندهای متحرّک از یکدیگر جدا کرده است که در دوران های پالئوزوئیک پیشین (پایین) و پرکامبرین پسین (بالا) فعال بوده اند. کراتون کالاهاری بخش بزرگ افریقای جنوبی را به وجود آورده و شامل تعدادی از قدیمی ترین سنگ ها و ریزسنگواره های جهان است. قدیمی ترین سنگ ها در ایالت ترانسوال یافت شده اند. در این ناحیه، پی سنگ از گرانیت، گِنِسیس و میگماتیت هایی با قدمت حدودِ ۳۴۰میلیون سال تشکیل شده است. درون این پی سنگ کمربندهایی از سنگ های بازیک دگرسان شده وجود دارد که کمتر مورد دگردیسی شدید قرار گرفته اند و بسیاری از نمودهای ابتدایی در آن ها باقی مانده است. این سنگ ها دربرگیرندۀ سامانۀ سوازیلندند و پایۀ ضخیم سنگ های آتشفشانی و آتش زنه های بازی را تشکیل می دهند که با منتقل شدن به ماسه سنگ ها و نهشته های گل آلوده ازبین می روند. کانسنگ های طلا، که اولین بار در افریقای جنوبی به بهره برداری رسیدند، در سامانه های شکستگی کمربند سنگ های بازیک دگرسان شده وجود دارند. همۀ این پی سنگ قدیمی حدود ۳۰۰میلیون سال قبل پایدار و سپس، به توالی، با لایه های ضخیمی از ته نهشت های رسوبی آب های کم عمق، گدازه ها، و توده های نفوذی پوشیده شد. هرچند این سنگ ها بسیار مُسن اند و حدوداً بین ۲۸۰۰ تا ۲۰۰۰میلیون سال قبل رسوب کرده اند، به شکل قابل ملاحظه ای به خوبی حفظ شده اند و اهمیت اقتصادی فوق العاده ای دارند. سامانۀ ویتوارترزراند، در بخش تحتانی، بزرگ ترین ذخیرۀ طلای قابل فرآوری دنیاست. سامانۀ جوان تر ترانسوال حاوی کانه های مهم آهن، و شامل هم بافتۀ آذرین بوش ولد است که کانه هایی از پلاتین، کروم، تیتانیوم ـ آهن و قلع دارد. دو کمربند جوان تر از سنگ های دگرگونی عبارت اند از کمربندهای اُبندین و تورو، و نشان می دهند که کمربندهای متحرک حدود ۱۸۰۰میلیون سال قبل فعال بوده اند. کمربند متحرک جوان تر و متمایزِ دیگر کمربند کاراگو ـ آنکول است که به طول حداقل ۱۵۰۰ کیلومتر در جهت شمال شرقی ـ جنوب غربی، از اوگاندا تا زامبیا ادامه دارد. این کمربند ۱۴۰۰ تا ۱۰۰۰میلیون سال قبل فعال بوده و دوره های تغییر شکلِ متعددی را گذرانده است. کراتون افریقای جنوبی عملاً همۀ افریقای غربی، از خلیج گینه تا کوه های آنتی اطلس مراکش، را دربرمی گیرد. این کراتون با کمربندهای متحرک بسیار جوان تر از سمت شرق، غرب، و شمال محدود شده است، در حالی که در ناحیۀ صحرا، بیشتر با نهشته های اواخر دورۀ فانروزوئیک پوشیده شده است. قدیمی ترین سنگ های ناحیه توده های پراکنده ای از سنگ های دگرسان شدۀ درجۀ بالایند که در دوره ای از ۲۹۰۰ تا ۲۵۰۰میلیون سال قبل دگرگون شده اند. سنگ هایی جوان تر در ناحیۀ ابورین در منطقه ای وسیع شامل غنا، ساحل عاج، و سیرالئون رُخنمون دارند. این ناحیه شامل مجموعه ای از نهشته ها و آتشفشانه ها، معروف به گروه بیرمین، است که چین خورده، دگرگون شده، و رشته های بزرگی از گرانیت، معروف به گرانیت ابورین، با قدمت ۱۹۰۰ تا ۲۲۰۰میلیون سال، در آن ها نفوذ کرده اند. در غنا، بعضی از گرانیت ها دارای رگه های آب سنگیِ طلا ـ کوارتزند. آخرین مرحلۀ فعالیت کراتون با نهشته شدن رسوباتی از دورۀ پرکامبرین پسین (بالا) شناسایی می شود که با ناپیوستگی (دگرشیبی) روی کراتون پایدار را پوشانده است. کمربندهای متحرک دوره های پرکامبرین پسین (بالا) و پالئوزوئیک پیشین (پایین) گروهی از کمربندهای متحرک کاملاً متمایزند که در این قاره در دوره های زمانی پرکامبرین پسین (بالا) ایجاد و تثبیت شده، و عبارت اند از کمربند موزامبیک که در امتداد شمال ـ جنوب، در سمت شرقی قاره، از مصر تا موزامبیک کشیده شده است؛ کمربند کاتانگا که در امتداد شرق ـ غرب، بین کراتون های کنگو و کالاهاری ادامه دارد؛ و دو کمربند که کمتر متمایزند و ناحیۀ کیِپ و طول ساحل غربی جمهوری دموکراتیک کنگو را دربر گرفته اند. در این دوره، افریقا به دیگر قاره های جنوبی متصل بود و ابرقارۀ گندوانالند را ساخته بودند. کمربندهای دورۀ پرکامبرین پسین (بالا) را می توان در دیگر قاره ها نیز جست وجو کرد. کمربند موزامبیک، به طول ۴هزار کیلومتر، با سنگ های دگرگونی درجۀ بالا نشان دهندۀ کمربندی متحرک است که در دوره های پرکامبرین تشکیل شده و چندین مرحلۀ چین خوردگی و دگرگونی را قبل از مرحلۀ نهایی دگرگونی منطقه ای، حدود ۶۰۰میلیون سال قبل و در اواخر پرکامبرین، طی کرده است. کمربند کاتانگا زون انحنادار وسیعی از فعالیت های کوه زایی دورۀ پرکامبرین پسین (← کوه زایی) است که از کمربند مس زامبیا و ناحیۀ معدنی کاتانگا (شابا) می گذرد. سنگ های تشکیل دهندۀ سامانۀ کاتانگا لایه های متوالی ضخیمی از ته نهشته های آب های کم عمق اند که ضخامتی حدود ۱۰ کیلومتر دارند. ذخایر مس، که کانه های سولفیدی اند، عمدتاً بین سطوح پلمه سنگ قرار دارند. سنگ های محتوی مس دگرگونی خفیفی را طی کرده اند، اما به سمت مرکز دگرگونیِ کمربند متحرک، درجات بالاتر دگرگونی مشاهده می شود. فعالیت این کمربند حدود ۵۷۰میلیون سال قبل متوقف شده بود، ولی با نفوذ گنبدهای پوسته ای گنیسی در مرحلۀ آخرین، چرخۀ کوه زایی دوباره فعال شد. کمربند غرب کنگو ته نهشتِ متوالیِ رسوبی ای مشابه سامانۀ کاتانگا است که در جهت شمال ـ جنوب به طول ۱۰۰۰ کیلومتر در امتداد غربی کراتون کنگو ادامه دارد. فعالیت های کوه زایی در همۀ این کمربندها از ۵۰۰میلیون سال قبل متوقف بوده است. در این دوره، همۀ ابرقارۀ خشکی گندوانا، که افریقا در قسمت مرکزی آن قرار داشت، به کراتون منفرد و پایداری تبدیل شد که با مناطق دارای فعالیت مداوم کمربند متحرک احاطه شده بود. کمربند موریتانی، در شمال غربی افریقا، کمربند متحرکی است که در دوران پالئوزوئیک فعال بود و آخرین مرحلۀ چین خوردگی اش را در دوران هرسینین گذرانده است. این کمربند بیشتر با ته نهشته های جوان تر پوشیده شده است. کمربند چین خوردگی کیپ دماغۀ جنوبی افریقا را قطع می کند و یکی دیگر از کمربندهای ناشی از فعالیت دوران پالئوزوئیک است که در دوران های پالئوزوئیک بالایی پایدار شده است. در اواخر دورۀ پالئوزوئیک بالایی، یخسایش (فرسایش و رسوب گذاری یخچالی) حوضه های رسوب گذاری جدیدی درون قاره و در حاشیه هایش تشکیل داده بود. این مرحله با فرسایش و رسوب گذاری یخچالی (یخسایش) گسترده در دوران های پرمو ـ کربونیفر آغاز شد و حجم عظیمی از رسوبات یخچالی، شامل تیلیت ها، رُس های سال چینه ای و ماسه سنگ ها، برجای گذاشته شد. توالی یخچالی دیکوا در حوضۀ کارو ۸۰۰ تا ۹۰۰ متر ضخامت دارد و نمونه ای از فرسایش و رسوب گذاری پوستۀ یخچالی (یخسایش مداوم) است. رسوب گذاری در حوضۀ قاره ای کارو بی وقفه درخلال دوره های پرمین، تریاسی و ژوراسیک ادامه داشته است. رسوبات یخچالی پرمین، سریعاً با رسوب گذاری طبقات و لایه های زغالی پوشیده شده اند که در حوضۀ ونکی زیمباوه دارای اهمیت اقتصادی اند. این لایه ها نیز با پلمه سنگ ها، ماسه سنگ ها، و در آخر با بازالت های کارو پوشیده شده اند. حجم بزرگی از بازالت های فلاتی، با ضخامتی تا یک کیلومتر، در دورۀ تریاسی پسینی (بالایی) و دوران ژوراسیک به بیرون فوران کرده است که نشان دهندۀ شروع تقسیم ابرقارۀ خشکی گندوانا است. در مراحل اولیۀ گیسخت قاره ای در دوران ژوراسیک پسینی (بالایی) و کرتاسۀ پیشینی (پایینی)، گودال های باریک دریایی بر سطح حاشیۀ قاره های بعدی به وجود آمد و گسلیدگی و انعطاف پذیری در پی سنگ موجب شکل گیری سامانۀ کافت شرق افریقا شد. در این دوره، فعالیت آذرین های بازی و قلیایی توسعه پیدا کرد. در دوران کرتاسه، حرکت قاره ها و جداشدن آن ها آغاز شد. از آن زمان، افریقا به صورت بزرگ ترین تودۀ خشکی زمین برجای مانده است. یگانه فعالیت کوه زایی این دوره در حاشیۀ منتهی الیه شمال غربی قاره، در کمربند اطلس، روی داد که هم زمان با کوه زایی آلپی است. در حالی که رسوبات رودخانه ای و دریاچه ای حوضه های داخلی را می انباشتند، حاشیه های قاره ای در بعضی مناطق با لایه های متوالی و ضخیم رسوب پوشیده شدند. سامانۀ کافت شرق افریقا بخشی از ناحیه شکستی به طول ۵هزار کیلومتر است که از درۀ لیمپوپو در جنوب، به درۀ اردن در شمال کشیده شده است. این سامانه در قسمت جنوبی در دورۀ مزوزوئیک پسین (بالا) به وجود آمد و با فعالیت های آتشفشانی عظیم همراه بود. بعدها، فعالیت عظیم آتشفشانی از دورۀ ترشیری تا زمان حال در آتشفشان های بخش شمالی کافت دیده شده است که در دوران های ترشیری میانی معمول تر بوده است. حرکات گُسلیِ شکل دهندۀ درۀ کافتی در دوران های پلئیستوسن و میوسن اتفاق افتادند و این منطقه هنوز با فعالیت های آتشفشانی، و جریان های دمای بالا از پوسته شناسایی می شود. دریای سرخ در دوران های اُلیگوسن و میوسن گودال دریایی جدیدی بود که در محل فعلی دریای سرخ تشکیل شد. رُس ها، مارن ها، سنگ های تبخیری، و سنگ آهک ها در دوران های میوسن و پلیوسن آن را انباشتند و سپس، دو سمت گودال گسترده شد، شکافت، و بستر جدید دریا بر سطح بستر گودال شکل گرفت. بنابراین، دریای سرخ اقیانوسی در حال شکل گیری است.جانوران. تنوع منحصربه فرد گونه های جانوری افریقا به علت جغرافیای فیزیکی آن است. صحرای افریقا سدی تقریباً عبورناپذیر ایجاد کرده است که به سبب دسترسی نداشتن به شمال، موجب شکوفایی فون است. از نوزده راستۀ پستانداران، بیشتر از پانزده راسته در افریقا یافت می شوند و از ۲۱۰ گونۀ پستانداران سم دار جهان تقریباً نیمی از آن ها (۹۵ گونه) در افریقا زیست می کنند. هرچند به پستانداران بزرگ توجه خاص می شود، پرندگان، خزندگان، ماهی ها، و حشرات نیز حایز اهمیت اند. فون پرندگان افریقا از نظر تنوع به تنهایی از امریکای جنوبی غنی تر است. گذشته از پرندگان بومی، افریقا از لحاظ منطقۀ زمستان گذرانی پرندگان مهاجر اهمیت فراوان دارد. هرساله چندصد میلیون پرنده از اروپا و آسیا به افریقا مهاجرت می کنند. جالب ترین تجمع پستانداران در ساواناهای وسیع یافت می شوند. ساواناها علفزارهای کم وبیش بازی اند که بیشتر ناحیۀ جنوب صحرا را می پوشانند. حیات وحش در فضای باز به خوبی مشاهده شدنی است و به سبب آن که گونه های علفزار به صورت گله ای زندگی می کنند، مشاهده آن ها راحت تر است. این گونه های متنوع به صورت فصلی برای جست وجوی آب و چرا حرکت می کنند. علفزارهایدایم افریقا منبع زیست شناختی بی نظیر، و از نظر زیست توده یا تراکم زیستی، پربارترین منطقۀ دنیاست. گونه های علفزار شامل چرندگانی نظیر، گورخر، گوزن یال دار، و بز کوهی افریقایی است. فیل، بوفالو، ایمپالا (آهوی افریقایی)، و غزال بزرگ نیز به صورت محدود در افریقا زیست می کنند و در زیستگاه های مناسب، برگ خوارانی نظیر زرافه، کرگدن سیاه، و گاو کوهی افریقایی یافت می شوند. فراوانی گیاه خواران منجربه تکامل تعداد متنوعی از گوشت خواران شده است که هرکدام کنام اکولوژیک خاصی را اشغال می کنند. محدودۀ این تنوع از گونه های تعقیبگر، شامل یوزپلنگ، سگ وحشی، و کفتار، تا گونه های کمینگر، ازجمله شیر و پلنگ، و مردارخواران، مثل کفتار و شغال، متغیر است. در عین حال بسیاری از شکارچیان کوچک، نظیر گربۀ وحشی افریقایی، روباه گوش خفاشی، خَدَنگ راه راه، و چندین گونه لاشخور، نیز در کنار گونه های مذکور یافت می شوند. گونه های پرندگان علفزار معمولاً شامل پرندگان شکار، نظیر دراج و مرغ گینه (مرغ شاخ دار)، منقار شاخی ها، نوعی هوبره، مرغ منشی، و شترمرغ بی پرواز، و بسیاری گونه های کوچک تر دیگرند. جانوران جنگلی افریقا به راحتی دیده نمی شوند و به همین سبب کمتر از فون علفزار نظرگیرند، جذابیت کمتری دارند، و شامل تعداد متعددی از نخستیان اند که طیف بسیار وسیعی از لِمور باستانی تا میمون آدم نما را پوشش می دهد. از چهار گونه میمون های انسان نمای بزرگ سه گونه، شامل گوریل، شامپانزه و شامپانزۀ کوتوله، در افریقا زندگی می کنند. بین این دو انتهای تکاملی حدود ۲۹ گونه وجود دارد که شامل میمون گنون، میمون منگابی، میمون های بابون، میمون های ماندریل، و میمون کلوپوس (بی شست) می شوند. علفخواران سم دار ساکن جنگل اغلب برگ خوارند. از آن جمله است فیل جنگل، زرافه گردن کوتاه، گوزن بانگو، گوزن تپه زار، غزال های دویکر، و خوک جنگلی بزرگ. گونه های پرندگان جنگل بسیار غنی و متنوع اند؛ ازجمله توراکوای میوه خوار، منقار شاخی ها، و طوطی ها. گونه های نادری نظیر مرغ صخره ای برهنه سر و طاووس کنگویی محدود بازماندگان افریقایی این قبیلۀ آسیایی اند. دامنۀ زمین های نمناک وسیع افریقا باتلاق های وسیع حوضۀ آبریز نیل تا دریاچه های بزرگ را دربرمی گیرد. این دریاچه ها اصلی ترین عارضۀ درۀ کافتی اند. تنوع زیستی و غنای این منطقه بی نظیر است؛ مثلاً، دامنۀ تنوع ماهی ها از ماهی شش دار افریقا تا ماهی خاردار نیل است. حیات آبی با تنوع غذایی پرندگان آبی و نیمه آبی، ازجمله ماهی خوارانی نظیر عقاب ماهی خوار، پلیکان، ماهی خورک، حواصیل، قره غاز، و حتی فلامینگو، که تغذیه ای بسیار ویژه دارد، مرتبط است. شاید عجیب ترین پرنده لک لک سرنهنگی است که دارای منقاری بزرگ و قلاب دار برای بیرون آوردن ماهیان گل زی از بستر باتلاقی است. خزندگان شامل بزمچه ها، پیتون، و تمساح است. اخیراً به اهمیت تمساح در اکولوژی زمین های مرطوب افریقا توجه شده است، اما به نظر می رسد برای جلوگیری از انقراض این خزندۀ باارزش در بیشتر محدوده های این سرزمین بسیار دیر شده باشد. سرزمین های مرطوب و وسیع ذخیره گاهی طبیعی است که آب را در فصل بارانی ذخیره می کند و برای فصول خشک نگه می دارد. با رسیدن فصل خشک، گله های علف خواران به علت نداشتن چراگاه و آب از ساوانا، به زمین های نمناک روی می آورند. آهوی افریقایی، آهوی بزرگ افریقای جنوبی و آهوی درشت از صحرای کالاهاری به زمین های نمناک دلتای اوکاوانگو مهاجرت می کنند و در آن جا به ساکنان دایم بستر دشت پرآب می پیوندند که شامل آهوی آب دوست و گونه های معمول جنگل ها، نظیر گوزن کودو، اسب ابلق، و آهوی سیاه و دیگر جانوران اند. چنین تجمعی در بستر دشت پرآب فصل خشک بسیار توجه برانگیز است.

wikijoo: افریقا،_قاره