میماس؛ قمر کوچک زحل با ظاهری عجیب!
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
در نگاه اول به این قمر کروی، دهانه بزرگی روی آن دیده می‌شود. این دهانه به افتخار «ویلیام هرشل» ، کاشف میماس در سال ۱۷۸۹، «هرشل» نامیده شده است.
به گفته دانشمندان، برخورد شیئی با سطح میماس نزدیک بود این قمر کوچک را به‌کلی نابود کند. آنچه از این برخورد باقی مانده، یکی از بزرگ‌ترین دهانه‌های برخوردی روی یکی از کوچک‌ترین قمرهای زحل است.
تحلیل‌ها نشان می‌دهد اگر این برخورد کمی شدیدتر بود، میماس کامل از بین می‌رفت. قطر این قمر حدود 390 کیلومتر است و دهانه هرشل حدود ۱۳۰ کیلومتر وسعت دارد! دیواره‌های این دهانه حدود 5 کیلومتر ارتفاع دارد و عمق آن نیز به حدود 10 کیلومتر می‌رسد.
اگرچه گرانش سطحی قوی میماس باعث شده این قمر شکل کروی داشته باشد اما آن‌قدر ضعیف است که نتواند برخوردهای عظیم را تحمل کند؛ بنابراین دهانه‌ای مانند هرشل بر سطح آن ایجاد می‌شود، بدون اینکه ساختار کلی آن از هم بپاشد.
میماس عمدتاً از یخ‌آب تشکیل شده و مقدار کمی سنگ در آن یافت می‌شود؛ بنابراین می‌توان آن را «گلوله برفی بزرگ کثیف» توصیف کرد.
تصویر روز ناسا، سال 2010 در نزدیک‌ترین عبور فضاپیمای رباتیک کاسینی از کنار میماس ثبت شده است. کاسینی بیش از یک دهه در مدار زحل کاوش و داده‌های ارزشمندی از این سیاره و قمرهایش، ازجمله میماس، جمع‌آوری کرد.
تصاویر و داده‌های ارسالی از کاسینی، اطلاعات شگفت‌انگیزی درباره ترکیبات، نحوه شکل‌گیری و تکامل حلقه‌های خیره‌کننده زحل و قمرهای منحصربه‌فرد آن ارائه کرده و دیدگاه ما را درباره این سامانه پیچیده کیهانی گسترش داده است.
