والتر وایت در دنیای واقعی؛ شیمی دانی که «فنتانیل خیابانی» را اختراع کرد
مأموران فدرال آمریکا در فوریه ۱۹۹۱ با بحران بزرگی مواجه شدند؛ اجساد زیادی در سردخانه‌های نیویورک سیتی روی هم انباشته شده بودند.
یک ماده مخدر ترسناک و جدید وارد خیابان‌های شهر شده بود. پودری سفید که در بسته‌های کوچکی با نام «تانگو و کش» توزیع می‌شد.
تانگو و کش نام فیلمی درباره کارآگاهان مبارزه با مواد مخدر بود که سال‌ها پیش با بازی سیلوستر استالونه و کرت راسل منتشر شده بود. انتخاب این نام برای این ماده مخدر کشنده شبیه به یک شوخی بیمارگونه بود.
در همین حال، اجساد قربانیان اوردوز با سرنگ‌هایی که هنوز در بازوهایشان بودند، پیدا می‌شدند.
افسران پلیس در محله‌های آلوده به مواد مخدر با بلندگو گشت می‌زدند و به معتادان هشدار می‌دادند که از مصرف این ماده مخدر جدید خودداری کنند.
زمان زیادی نگذشت که گزارش‌های مشابهی از مرگ و میر ناشی از اوردوز در فیلادلفیا، پیتسبرگ، بالتیمور و بوستون منتشر شدند.
در زمان کوتاهی، این مسئله به یک بحران ملی تبدیل شد.
پس از دو سال تحقیقات، مأموران موفق شدند که منشا تولید این ماده مخدر مرگبار را در آزمایشگاهی در یک پارک صنعتی خارج از شهر ویچیتا در ایالت کانزاس ردیابی کنند.
در آنجا یک فرد ترک تحصیل کرده را در حالی که لباس کار پوشیده بود و هیچ‌گونه آموزش رسمی در شیمی ندیده بود، دستگیر کردند.
نام او جورج اریک مارکاردت بود.
مارکاردت به طریقی موفق شده بود که فنتانیل، یکی از مرگبارترین مواد مخدر خیابانی جهان را تولید کند.
در مستند چهار قسمتی «پدرخوانده فنتانیل»، ویدیوهای دیده‌نشده‌ای از مارکاردت نمایش داده می‌شود که پس از محکومیت ۲۲ ساله‌اش در سال ۱۹۹۵، با انجام مصاحبه موافقت کرده بود.
دونا نلسون، مشاور علمی سریال معروف «برکینگ بد» که درباره یک معلم شیمی است که پس از تشخیص ابتلا به سرطان لاعلاج به تولید مت‌آمفتامین می‌پردازد، مارکاردت را به «یک والتر وایت واقعی» تشبیه کرد.
اما مارکاردت بسیار زودتر از والتر وایت به زندگی خلافکارانه روی آورده بود.
او در سال ۱۹۴۶ در شهر واکیشا در ایالت ویسکانسین به دنیا آمد و در یک خانواده سنتی بزرگ شد. خانواده‌ای که شبیه به برنامه‌های تلویزیونی دهه ۵۰ بود؛ مادری خانه‌دار و پدری که هر روز به سر کار می‌رفت.
مارکاردت از کودکی، استعداد و علاقه خاصی به علم داشت.
مارکاردت در یکی از مصاحبه‌هایش می گوید که در دوران دبیرستان در یک سخنرانی از رابرت اوپنهایمر، «پدر بمب اتم» حضور داشته است.
گفت‌وگوهایمان تا نیمه‌شب در بخش شیمی ادامه داشت.
آن شب تصمیم گرفت که هر تصمیمی که در زندگی‌اش می‌گیرد، درست یا غلط، باید خودش بگیرد.
مارکاردت در دبیرستان در دوره‌های علمی در سطح دانشگاه شرکت کرد و رابطه نزدیکی با یک پزشک خانوادگی داشت که به او یاد داد چگونه از کدئین، هروئین بسازد.
مارکاردت هیچ علاقه‌ای به آموزش رسمی نداشت و معتقد بود که آموزش رسمی چیزی نیست جز اینکه به او بگویند چگونه فکر کند، و او این را نمی‌خواست.
وقتی که به دلیل غیبت مکرر از مدرسه اخراج شد، در مسیر جدیدی قدم گذاشت.
در دهه ۶۰ میلادی، مهارت‌های او برای تولید مواد مخدر غیرقانونی تقاضای بسیار زیادی داشت.
مارکاردت شروع به تولید LSD کرد، یک ماده روانگردان قوی.
سپس برای تهیه مواد اولیه و تجهیزات مورد نیاز، به سرقت روی آورد.
او در سن ۱۹ سالگی، به جرم سرقت از انبار مواد شیمیایی دانشگاه ویسکانسین دستگیر و به بازپرداخت کالاهای مسروقه محکوم شد.
مارکاردت چند سال بعد، در سن ۲۳ سالگی، پس از دزدیدن کامیون خانوادگی‌شان ناپدید شد و دیگر هرگز با والدینش صحبت نکرد.
او تا سال ۱۹۷۵، در اوکلاهما مت‌آمفتامین تولید می‌کرد و آن را به کارگران نفتی که روزانه ۱۶ ساعت کار می‌کردند، می فروخت.
اما کارآگاه جان مادینگر از اداره مبارزه با مواد مخدر اوکلاهما به مارکاردت مشکوک شد.
مادینگر که اکنون بازنشسته است، در خاطراتش گفته که مارکاردت با هیچ‌یک از افرادی که تا آن زمان در تجارت مواد مخدر دیده بود، قابل مقایسه نبود.
او دوست‌داشتنی و خوش‌برخورد بود و به نظر مادینگر، مارکاردت باهوش‌ترین مجرمی بود که در طول ۳۵ سال سابقه کاری اش دیده بود.
اما او هشدار داد که این مرد بیشتر از تمامی قاتلان زنجیره‌ای که می‌توانید نام ببرید، آدم کشته است.
مارکاردت در اوکلاهما به جرم فروش تجهیزات آزمایشگاهی مسروقه دستگیر شد؛ اما به جای اینکه دوره محکومیت خود را در سکوت بگذراند، به پلیس پیشنهاد داد که در ازای آزادی اش، اطلاعاتی را به آن ها بدهد.
او به یک خبرچین برای اداره مبارزه با مواد مخدر اوکلاهما تبدیل شد و به شریک خود خیانت کرد تا از مصونیت قانونی برخوردار شود.
پس از مختومه شدن پرونده، مارکاردت ناپدید شد.
او به زندگی مخفیانه‌ای در اردوگاه‌ها و پارک‌های تریلر روی آورد و به تولید مت‌آمفتامین در یک وسیله نقلیه ادامه داد.
سرانجام مارکاردت در سال ۱۹۷۸ به جرم فروش مت‌آمفتامین در اوکلاهما دستگیر و به ۱۰ سال زندان محکوم شد و در نهایت به زندان فدرال لویسبورگ در پنسیلوانیا منتقل شد.
مارکاردت در زندان با چهره‌های برجسته جرایم سازمان‌یافته و شیمی‌دانان غیرقانونی آشنا شد که درباره تولید ماده مخدر بزرگ بعدی، یک هروئین مصنوعی به نام فنتانیل صحبت می‌کردند.
فنتانیل برای اولین بار در سال ۱۹۶۰ توسط دکتر پل جانسن، شیمی‌دان بلژیکی و مؤسس شرکت دارویی جانسن فارماسیوتیکا سنتز شد.
جانسن در تلاش بود که یک مسکن قوی برای استفاده در جراحی تولید کند که مشابه مورفین یا کدئین باشد.
نتیجه این تلاش، تولید فنتانیل بود؛ دارویی ۱۰۰ برابر قوی‌تر از مورفین.
اما فرآیند تولید این ماده بسیار پیچیده بود و حتی یک شیمی‌دان غیرقانونی به اندازه مارکاردت نیز نمی‌توانست به تنهایی آن را تولید کند.
مارکاردت در سال ۱۹۸۹ از زندان آزاد و توسط مافیای بوستون تأمین مالی شد.
او در شهر ویچیتا در ایالت کانزاس، کار خود را آغاز و روش‌های جدیدی را برای ساده‌سازی فرآیند تولید فنتانیل امتحان کرد.
رویکرد او این بود که با استفاده از مقالات علمی موجود، دست به آزمایش بزند و امیدوار باشد که شانس به او رو کند.
پس از چند هفته آزمایش، او موفق شد.
ناگهان کریستال‌های سفید زیبا را دیدم که در حال شکل گرفتن بودند.
مارکاردت در ژانویه ۱۹۹۱، با کمک یکی از دوستان زندانی‌اش، پودر کشنده خود را به نیویورک فرستاد.
از آنجا، این ماده به دست یک فروشنده رسید که قرار بود فنتانیل را با پودرهای دیگر مخلوط کند تا توزیع شود.
فنتانیل خالص در دوزهایی به کوچکی یک دانه نمک مرگبار است و اگر به درستی رقیق نشود، کشنده خواهد بود.
و همین اتفاق هم افتاد.
در عرض چند روز پس از ورود فنتانیل مارکاردت به خیابان‌های نیویورک سیتی، اتاق‌های اورژانس و سردخانه‌ها مملو از اجساد قربانیان اوردوز شدند و ردیابی منشا تولید این ماده مخدر به یک اولویت ملی در آمریکا تبدیل شد.
در دسامبر ۱۹۹۲، یک فروشنده مواد مخدر نیویورکی به مأموران مخفی گفت که تأمین‌کننده‌اش در ویچیتا در تابستان سال گذشته پس از استنشاق تصادفی بخار فنتانیل در آزمایشگاهی در یک پارک صنعتی دورافتاده، نزدیک بود که جان خود را از دست بدهد.
پلیس به سرعت متوجه شد که این آزمایشگاه به نام جورج مارکاردت ثبت شده است.
او تا آگوست ۱۹۹۳، دستگیر شد و به تولید فنتانیل اعتراف کرد.
مارکاردت به حداقل ۲۰ سال زندان فدرال محکوم و در سال ۲۰۱۵ آزاد شد.
او در سال ۲۰۱۷ در سن ۶۹ سالگی درگذشت و میراثی هولناک از خود به جا گذاشت.
امروزه، فنتانیل غیرقانونی هر هفته حدود ۲ هزار آمریکایی را به کام مرگ می‌کشاند.
