چرا Shadow of The Erdtree کاندید بازی سال شده است؟

مراسم گیم اواردز در آستانه ده سالگی، پرحاشیه‌ترین روزهای خودش را می‌گذراند. مراسمی که بارها ادعا داشته از نام‌های بزرگی مثل اسکار بهتر عمل می‌کند و سیاست‌های جذاب‌تری را اتخاذ کرده، بعد از ده سال هنوز این حس را به مخاطبانش منتقل می‌کند که انگار برای رسیدن به یک چارچوب مشخص باید مسیرهای زیادی را طی کند. امسال مشخص شده که حالا بسته‌های الحاقی هم شانس این را دارند که برای لقب «بازی سال» به رقابت بپردازند و در اولین قدم بسته الحاقی بازی الدن رینگ به نام Shadow of The Erdtree کاندید بازی سال شده است. اما آیا می‌توان به این اتفاق دیدگاه مثبتی داشت؟ در ادامه با ویجیاتو همراه باشید.

طرفداران دنیای ویدیوگیم حق دارند که کاندید شدن Shadow of The Erdtree را زیر سوال ببرند. یک گروه می‌گویند در سالی که بازی‌های بزرگی مثل Like a Dragon: Infinite Wealth و Prince of Persia The Lost Crown حضور داشتند، چرا بسته الحاقی یک بازی سال باید باز هم کاندید شود. در یک طرف، گروهی دیگر سوال دارد که چرا بسته‌های الحاقی Phantom Liberty از بازی سایبرپانک 2077 یا Blood and Wine از بازی ویچر 3 شانس این را نداشتند تا برای بازی سال رقابت کنند. تمامی این سوال‌ها به حق است. اینکه چرا گیم اواردز بعد از ده سال تازه تصمیم می‌گیرد که یک بسته الحاقی را واجد شرایط کاندید بازی سال کند، سوالی‌ست که باید جوابی برای آن وجود داشته باشد. آیا این موضوع اهمیت دارد؟ برای مراسمی مثل گیم اواردز بله، اهمیت دارد. این روزها ناشرها و سازندگان به اتفاقات گیم اواردز اهمیت می‌دهند و کاندید شدن یک دی‌ال‌سی برای بازی سال قرار است فکر ناشران دیگر را درگیر کند.

به شخصه خودم با نامزد شدن بازی Shadow of The Erdtree موافق هستم؛ نام شدو آو اردتری واقعا تاثیرگذاری خاصی داشت. کمتر زمانی را سراغ دارم که اعلام انتشار تریلر اولیه یک دی‌ال‌سی کاری کند تا تمام محتواسازها، رسانه‌ها و مخاطب‌ها برایش هیجان داشته باشند. بندای نمکو و فرام سافتور، طوری بسته الحاقی شدو آو اردتری را بزرگ نشان دادند که برای رونمایی از آن هم کلی هیجان وجود داشت. چند بسته الحاقی را به یاد دارید که چنین جوی بین گیمرها راه انداخته باشد؟ الدن رینگ بازی بزرگی است؛ این بازی زیرژانر سولزلایک را همه‌پسند کرد و تاثیرگذاری عجیبی روی دنیای بازی داشته است. حالا ده‌ها استودیوی بازی‌سازی تصمیم گرفتند تا عناوینی سولزلایک بسازند و فراتر از آن از الدن رینگ الهام بگیرند.

فرام سافتور بهترین استفاده را از این اتفاق داشت و می‌دانست که طرفداران تشنه تجربه‌های بیشتری از الدن رینگ هستند. ساخت یک دنباله، کاری عجله‌ای به نظر می‌رسید، پس آن‌ها ساخت چند دی‌ال‌سی را متوقف کردند و تمام تمرکز را روی توسعه یک بسته الحاقی گذاشتند. پروژه‌ای که قرار است الدن رینگ را از آن چیزی که بود بزرگتر کند. پس آن‌ها بیش از دو سال زمان گذاشتند، طرفداران را با کوچکترین اطلاعات هیجان‌زده کردند و با مارکتینگی هوشمندانه، یکی از بهترین دی‌ال‌سی‌های داستانی تمام دوران را عرضه کردند.

شدو آو اردتری از تمام آن چیزی که الدن رینگ ساخته بهره می‌برد اما تلاش می‌کند تا چیزی فرای بازی اصلی هم نشان دهد. موردی که اتفاقا در آن هم موفق می‌شود، ساختار روایی بازی با اینکه با بازی اصلی شباهت دارد اما در برخی بخش‌ها، کارهای تازه و جالبی انجام می‌دهد که تا به حال در هیچکدام از بازی‌های فرام سافتور ندیده بودیم. بازی در ساختار گیم‌پلی، ده‌ها سلاح جدید اضافه می‌کند که هرکدام فضای تازه‌ای به بازی اضافه می‌کند. به همین خاطر بازی مورد توجه قرار گرفت و خبرهای آن تا ماه‌ها شبکه‌های اجتماعی را به تسخیر خودش درآورده بود. بازی هم فروش مناسبی را سپری کرد، هم به بهترین دی‌ال‌سی (در وبسایت متاکریتیک) شناخته شد، هم تا حداقل یک ماه اخبارش همه جا را فرا گرفته بود و به نظرم نشان داد که یک بسته الحاقی چقدر می‌تواند بزرگ و تاثیرگذار باشد.

از این پس که ناشران می‌بینند بسته الحاقی مثل اردتری می‌تواند در این حد توجه بگیرد، قطعا دی‌ال‌سی‌های بیشتر با کیفیت‌های بیشتر خواهند ساخت. در این شرایط واقعا ساخت یک چارچوب برای بهترین بسته الحاقی نیاز است.

نمی‌توانیم انکار کنیم که امروز حرف رسانه و مخاطب بیش از هر چیزی اهمیت دارد. اینکه چه بازی بیشتر سر و صدا داشته و در نهایت تاثیرگذاری بیشتری روی مخاطب و مدیا داشته برای هر ناشر و تهیه‌کننده‌ای مهم شده است. در بین کاندیدهای بهترین بازی سال، نه‌تنها شدو آو اردتری بلکه Black Myth: Wukong هم دقیقا عنوانی‌ست که توانست توجه زیادی از رسانه‌ها گرفت و توانست در فهرست بازی سال جای بگیرد. با این حال درست است که اردتری به نظرم لیاقت این نامزد شدن را دارد، اما چرا در شرایطی این جایگاه را به دست می‌آورد که برای بسته‌های الحاقی به طور مستقل ارزش قائل نمی‌شود. چرا در مراسم بزرگی مثل گیم اواردز، کتگوری بهترین بسته الحاقی وجود ندارد؟ چرا اردتری برای گرفتن تحسین، فقط باید در بین بازی‌های سال توجه بگیرد؟

این سوالاتی است که اهمیت آن بیش از پیش شده است. در مراسم سال گذشته بسته الحاقی فنتوم لیبرتی که بازی سایبرپانک 2077 را به رستگاری رساند، در بخش Ongoing برنده جایزه شد در حالی که امسال اردتری حتی در این بخش کاندید هم نشده است. این سیاست‌های دوگانه و بلاتکلیفی هیئت ژوری گیم اواردز، پس از ده سال اصلا شایسته نیست.

بعد از گذشت این همه سال، باید یک سیاست، چارچوب و استاندارد برای یک مراسم تعریف شود. همچنان برای ما علامت سوال است که گیم اواردز، مراسمی برای انتخاب بهترین‌های سال است یا یک شوی تبلیغاتی برای معرفی بازی‌های جدید. اما به نظر این مراسم در لایه‌های عمیق‌تر، مشکلاتی جدی‌تر و حل نشده دارد که باید به‌زودی به یک سرانجام برسد. این مسئله و چالش اصلی گیم اواردز امسال است و باید ببینیم آقای جف کیلی دقیقا در حال توسعه چه چیزی بوده و می‌خواهد گیم اواردز، نماد چه چیزی باشد.

بیشتر بخوانید: