چرا بازی‌های ترسناک رو دوست داریم یا از آن‌ها متنفریم

این روزها برای طرفداران ژانر ترسناک کلی خبر خوش شنیدیم. بازسازی بازی سایلنت هیل 2 منتشر شده و بازی فوق‌العاده‌ای بوده و از یک طرف دیگه خبر ساخت دنباله بازی Alien Isolation هم تایید شد. در کنار این موضوعات به دوره هالووین هم نزدیک شدیم و فیلم‌های ترسناک زیادی قراره اکران بشن و البته نسخه دیجیتالی فیلم Alien Romulus هم خیلی بهمون نزدیکه. همه‌ی این اتفاقات باعث شد تا توی تیم ویجیاتو این هفته از تیم تحریریه بپرسیم که آیا بازی‌های ترسناک رو دوست دارن. اگر نه چرا؟ پس با ما همراه باشید و حتما نظرتون رو در بخش نظرات با ما به اشتراک بذارید.

همچنین پیشنهاد می‌کنم مطلب «چرا بازی‌های ترسناک را دوست داریم؟» را هم بخوانید تا دلیل علمی علاقه مخاطبان به آثار و بازی‌های ترسناک را متوجه شوید.

حقیقتش اینه که واقعا دلم می‌خواد سراغ بازی‌های ترسناک بیشتری برم. مشکل اینجاست که نمی‌تونم! یعنی حجم اضطرابم اون قدری در لحظه بالا می‌ره که واقعا از لحاظ جسمی کم میارم. حالا باز می‌تونم با بازی‌هایی که المان‌های فراطبیعی و جن و ارواح ندارن (مثل رزیدنت اویل یا دد اسپیس یا Alien: Isolation) راحت‌تر کنار بیام، ولی بازم باید کلی عرق بریزم و تپش قلب رو رد کنم تا بازی تموم شه.

مجتبی محمودی

نمی‌تونم اسمش رو دوست‌ داشتن یا تنفر بزارم. واقعیت اینه که نه هیچوقت طرفدار ژانر ترسناک بودم و نه ازش تنفر داشتم. اما اولین مواجه‌ام با بازی‌های ترسناک برمیگرده به دوران کودکیم وقتی که بازی Resident Evil 2 به شدت محبوب بود. یادمه پسر خاله‌ام به شکل دیوانه‌واری بازی رو دوست داشت و پشت‌ سر هم بازیش می‌کرد، می‌تونم بگم تموم سوراخ سنبه‌های بازی رو پیدا کرده بود و هیچ نکته مخفی و یا سلاحی نمونده بود که پیداش نکرده باشه!

ولی کجای این داستان به من می‌رسه؟ من همیشه از زامبی‌ها وحشت داشتم و ترس حمله زامبی‌ها همواره کابوسم شبام بوده. یادمه که یک بار پسر خالم بازی رو استارت زد و صدای بازی هم روی بالاترین حد ممکن گذاشته بود، چراغ‌های اتاق هم طبیعتا خاموش بودند و تو همین حال من هم توی اتاق بودم و می‌خواستم بازی رو نگاه کنم درحالی که ترس بر من کاملا غلبه کرده بود و عرق سرد بود که میریختم…بازی شروع شد و همون لحظه پسرخالم تصمیم گرفت که بره دست‌شویی، من موندم و بازی. کات سین اولیه بازی تموم شد و بازی شروع شد.. جرات نداشتم برم بازی رو پاز کنم و فقط نگاه کردم که چجوری زامبی‌ها به لیان نزدیک میشدند و شروع به بلعیدنش کردند. وحشتناک بود.

وقتی نسخه ریمیک بازی عرضه شد تصمیم گرفتم به ترسم غلبه کنم و برم سراغش که درنهایت به طرز عجیبی از بازی لذت بردم و بر خلاف تصورم اصلا تجربه ترسناکی نبود. تا به امروز می‌تونم بگم از هیچ چیزی به اندازه اون زامبی‌های لعنتی با صورت‌های پالیگانی‌شون و صدای دلخراشی که هنوز توی سرمه، نترسیدم و احتمالا نخواهم ترسید. (امیدوارم)

وحید خورشیدی

یکی از بهترین ژانر‌هایی که بهش علاقه دارم، ژانر ترسناک هستش. این بازی‌ها انگار اتمسفر متفاوتی نسبت به بقیه بازی‌ها دارن. از اینکه هر لحظه منتظرید تا موجودی به سمتتون حمله کنه بگیرید تا محیط‌های خفه و تاریک که عملا پیشرفت توی این بازی‌ها کار هرکسی نیست. من از بچگی عاشق ژانر ترسناک بودم. از فیلم‌های کینه (The Grudge) شروع کردم و آخرین اثری که تجربه کردم هم ریمیک سایلنت هیل ۲ بود که واقعا حس ترس رو درونم زنده کرد و کلی ازش لذت بردم.علاوه بر این‌ها بازی‌های استودیو سوپرمسیوگیمز رو هم خیلی دوست دارم چون تو روایت داستان ترسناک خیلی خوب عمل می‌کنن. عملا میشه گفت آدرنالینی که این بازی‌ها تو بدن ما ترشح می‌کنن نسبت به بازی‌های دیگه واقعا بیشتره و شما رو حسابی درگیر داستان منحصر به فردشون می‌کنن. از طرفی تنوع موجودات ترسناک تو این بازی‌ها بسیار بالاست و می‌تونیم تو بازی‌های مختلف انواع خون آشام‌ها، زامبی‌ها، گرگینه‌ها وندینگو‌ها و … رو شاهد باشیم که به نوع خودش خیلی عالیه!

علی جعفری‌پور

راستش من خیلی حل مسئله دوست دارم و آثار ترسناک هم پر از سوالای جور واجورن که حل کردنشون برام لذت بخشه. مثلا اون قاتله کیه، چرا اون زن ترسناک از داخل نوار کاست داخل فیلم حلقه بیرون میاد و لیان چجوری می‌تونه پازل‌های ایستگاه پلیس راکون سیتی رو حل کنه؟از طرفی، گاهی زندگی ممکنه خیلی یکنواخت بشه و یه فیلم ترسناک می‌تونه حسابی حالتون رو جا بیاره و حتی با شوک وارد کردن بهتون حسابی حالتون رو جا بیاره! درست مثل یه ترن هوایی ترسناک تو شهربازی!

محمدرضا نوروزی

من به شدت آدم ترسویی‌ام و شما به راحتی می‌تونید با کوچکترین حرکت من رو بترسونید. ولی از یه طرف عاشق فیلم و بازی‌های ترسناکم… چرا؟ چون وقتی توی یک فضای امن شروع به تجربه یک اثر ترسناک می‌کنید هم حس امنیت دارید هم یک شور عجیبی که با کمتر چیزی می‌تونید تجربش کنید. بازی‌های ترسناک چون المان تعامل بالایی هم دارند، بیشتر مخاطبشون رو با اثرشون درگیر می‌کنن و همین مورد خیلی جذابیه.

علیرضا طالقانی

شما بازی‌های ترسناک رو دوست دارید یا از آن‌ها متنفرید؟ حتما نظرتان را با ما به اشتراک بذارید.