چرا درون‌گرایان راحت‌تر با دوران کهنسالی کنار می‌آیند؟
ترجیح درون‌گرایان برای ارتباطات اجتماعی عمیق‌تر اما محدودتر با مفهوم «تنگ‌تر شدن اجتماعی» که با گذر زمان در افراد رخ می‌دهد، هم‌راستا است. درون‌گرایان که به تفکر علاقه دارند، راحت‌تر می‌توانند ابزارهای روان‌شناختی برای پردازش تغییرات زندگی را توسعه دهند.
به گزارش انتخاب و به نقل از psychologytoday؛ ترجیح محیط‌های آرام و سطوح پایین‌تر استرس مزمن می‌تواند روند پیری سلولی را کاهش دهد. مکانیزم‌های مقابله‌ای در اوایل زندگی توسعه می‌یابند، مانند خوداندیشی و راحتی با تنهایی.
درون‌گرایان ممکن است در عبور از آب‌های طوفانی پیری، مزیتی نسبت به برون‌گراها داشته باشند. در حالی که برون‌گراها به دلیل توانایی‌های خود در اجتماعی شدن ستایش می‌شوند، در واقع تمایلات طبیعی درون‌گرایان ممکن است به‌عنوان یک سپر درونی در برابر برخی از چالش‌های رایج پیری عمل کند. این خبر خوبی است زیرا ما به‌طور جمعی در حال نزدیک شدن به سال‌های طلایی خود هستیم.
مطالعات طولی سوزان ویتبورن در دانشگاه ماساچوست نشان داده‌اند که درون‌گرایان معمولاً سطح بالاتری از رضایت را از شرایط زندگی در سال‌های پایانی خود گزارش می‌دهند، در مقایسه با همتایان برون‌گرای خود.
**«خصوصیات خاصی که درون‌گرایی را تعریف می‌کنند—ترجیح محیط‌های آرام، راحتی با تنهایی و ارتباطات اجتماعی عمیق‌تر اما کمتر—به‌طور شگفت‌انگیزی با تحول طبیعی دنیای اجتماعی ما در سنین بالا هم‌راستا به نظر می‌رسند.»** ویتبورن می‌گوید. چه کسی می‌دانست که همه آن شب‌ها که دعوت‌های مهمانی را رد می‌کردیم، در واقع تمرین پیش از بازنشستگی بودند؟
**علم انتخاب اجتماعی**
مفصل کلیدی در آنچه که «کناره‌گیری مثبت» نامیده می‌شود، نهفته است. لورا کارستنسن، مدیر بنیان‌گذار مرکز طول عمر استنفورد، جایی که او نظریه انتخاب اجتماعی-هیجانی را توسعه داد، پیشنهاد می‌کند که وقتی افراد مسن‌تر می‌شوند، به‌طور طبیعی در انتخاب تعاملات اجتماعی خود بیشتر گزینشی می‌شوند و ترجیح می‌دهند کیفیت را به کمیت ترجیح دهند.
این تغییر، که برای برون‌گراها می‌تواند احساس شوک‌آوری باشد، اغلب برای درون‌گراها به‌طور طبیعی آسان‌تر می‌آید، افرادی که در طول عمر خود دایره‌های اجتماعی کوچک‌تر و صمیمی‌تری را پرورش داده‌اند.
**دیدگاه‌های فرهنگی و سطوح اضطراب**
کار جالب و هِلن فوگ در دانشگاه چین هنگ کنگ نشان داد که درون‌گرایان معمولاً اضطراب کمتری نسبت به تغییرات اجتماعی همراه با پیری دارند. در حالی که برون‌گراها ممکن است با کاهش انرژی برای معاشرت گسترده یا کوچک شدن شبکه‌های اجتماعی خود مواجه شوند، درون‌گرایان معمولاً متوجه می‌شوند که چنین تغییراتی با ترجیحات پیشین آنها هم‌راستا است.
**قدرت درون‌نگری**
تحقیقات رابرت مک‌کری در مؤسسه ملی پیری از این «مزیت درون‌گرایی» حمایت می‌کند. یافته‌های تیم او نشان می‌دهد که تمایل درون‌گرایان به درون‌نگری و خوداندیشی به آنها کمک می‌کند تا جنبه‌های وجودی پیری را پردازش کنند.
در حالی که برون‌گراها ممکن است به‌دنبال حواس‌پرتی‌های بیرونی برای مقابله با نگرانی‌های مربوط به پیری باشند، تمایل طبیعی درون‌گرایان به برگشت به درون، اغلب منجر به تنظیم روان‌شناختی بهتر و پذیرش تغییرات زندگی می‌شود.
**اتصال بیولوژیکی**
قضیه زمانی پیچیده‌تر می‌شود که نگاهی به تحقیقات الیسا اپل و بررسی تلومرها، آن کلاهک‌های محافظ روی کروموزوم‌ها که نشان‌دهنده چگونگی پیری ما در سطح سلولی است، داشته باشیم. مطالعات او ممکن است ارتباطی بین درون‌گرایی و مدیریت استرس نشان دهد که حتی ممکن است پیامدهای بیولوژیکی داشته باشد و طول تلومرها را حفظ کند.
ترجیح درون‌گرایان برای محیط‌های با تحریک کمتر و تمایل آنها به پردازش تجربیات به‌طور عمیق‌تر می‌تواند منجر به سطوح پایین‌تری از استرس مزمن شود که ممکن است بر پیری سلولی تأثیر بگذارد. هرچند تحقیقات بیشتری نیاز است، تصور اینکه بودن یک درون‌گرا ممکن است عملاً روی پوست شما اثر بگذارد، جذاب است.
**دیدگاه متعادل**
اما همه‌چیز آرامش و تأمل نیست و هیچ‌چیز به‌طور ساده و دوتایی در مورد شخصیت و طبع انسان‌ها نیست. مطالعات دوقلوهای مارگارت گاتز در دانشگاه کالیفرنیا جنوبی به ما یادآوری می‌کند که نوع شخصیت تنها یکی از عوامل در معادله پیچیده پیری سالم است.
مزیت تنها در درون‌گرایی نیست، بلکه در چگونگی هم‌راستایی تمایلات درون‌گرایانه با تکامل طبیعی نیازهای اجتماعی و سطوح انرژی در دوران پیری است.
**توسعه مکانیزم‌های مقابله‌ای**
شاید جالب‌ترین نکته، کار کلاوس روترموند در زمینه تنظیم احساسات در پیری باشد که نشان می‌دهد درون‌گرایان اغلب مکانیزم‌های مقابله‌ای پیشرفته‌تری را زودتر در زندگی خود توسعه می‌دهند. مهارت‌هایی مانند راحتی با تنهایی، توانایی خوداندیشی و ظرفیت برای ارتباطات عمیق یک‌به‌یک، با گذشت زمان بیشتر ارزشمند می‌شود.
گویا درون‌گرایان ناخودآگاه برای سال‌های سالخوردگی خود تمرین می‌کردند.
**پیامدهای عملی**
پیامدهای این یافته‌ها فراتر از علاقه‌مندی‌های علمی صرف است. درک چگونگی گذراندن این گذار توسط انواع مختلف شخصیت‌ها به‌طور فزاینده‌ای ضروری می‌شود، زیرا جمعیت جهانی در حال پیری است.
برای برون‌گراها که این مقاله را می‌خوانند، ناامید نشوید—آگاهی نصف راه است و بسیاری از استراتژی‌های مقابله‌ای که به‌طور طبیعی به درون‌گراها می‌آید، می‌تواند آموخته شود و پرورش یابد.
**نتیجه‌گیری**
و برای درون‌گراها؟ شاید بخواهید این را به فهرست پیروزی‌های آرام خود اضافه کنید. زندگی شما در طول سال‌ها ترجیح به پیاده‌روی‌های تنهایی و گفتگوهای عمیق‌تر به جای گپ‌های سطحی و مهمانی‌های شلوغ، و کیفیت بیشتر از کمیت در روابط، ممکن است شما را برای سفر آرام‌تری به سال‌های پایانی زندگی آماده کرده باشد.
