چگونه متوجه شویم فقر آهن داریم!

بعدی- اگر نمی دانید که سطح آهن شما آن چیزی نیست که باید باشد، بهترین کار این است که به پزشک مراجعه کنید تا سطح آهن شما را بررسی کند. تکنسین ها نمی توانند سطح دقیق آهن بدن شما را با انجام آزمایش از نوک انگشت شما تعیین کنند. معمولا قبل از اهدای خون، هموگلوبین خون را از این طریق اندازه گیری می کنند و مشخص می کنند که آیا شما کمبود آهن دارید یا خیر.

بر اساس گزارشی از wikihow، کم خونی ناشی از فقر آهن شایع ترین نوع کم خونی است و به دلیل کمبود آهن موجود در غذا یا عدم جذب گوارشی آن برای جبران از دست دادن آهن در دوران قاعدگی یا بیماری ایجاد می شود. آهن جزء اصلی هموگلوبین است و کمبود آن باعث کاهش ورود هموگلوبین به گلبول های قرمز می شود. کاهش آهن منجر به کم خونی می شود و اکسیژن رسانی به سلول ها به ویژه در طول فعالیت های استقامتی کاهش می یابد و در نتیجه عملکرد ورزشی را کاهش می دهد.

روش اول: دکتر را ملاقات کنید

1- اگر مشکوک به کمبود آهن هستید به پزشک مراجعه کنید. اگر علائم اولیه کم خونی مانند خستگی را دارید به پزشک مراجعه کنید. شایع ترین مشکل علائم عمومی مانند احساس ضعف، خستگی مداوم یا در حین فعالیت و احساس کلی کسالت است. از دیگر علائم سرگیجه کاذب بیماری های ویروسی شایع مانند سرماخوردگی، قاشق های ناخنی شکل (تورفتگی در ناخن ها)، بی بند و باری و به خواب رفتن، بی حسی دست و پا است. کمبود آهن گاهی باعث رنگ پریدگی و زخم های غیرعادی در گوشه لب می شود.

• در صورت تپش قلب و تنگی نفس سریعا به اورژانس مراجعه کنید. اگر درد قفسه سینه و مشکل تنفسی دارید، بدون معطلی به اورژانس مراجعه کنید.
• ممکن است پزشک در مورد رژیم غذایی شما بپرسد.
• یادداشتی در مورد علائم می تواند به پزشک در تشخیص مشکل کمک کند.

2- معاینه فیزیکی. معاینه فیزیکی شامل مواردی مانند بررسی دهان، پوست، ناخن ها، ضربان قلب و ریه ها می شود.

برخی از علائم کمبود آهن عبارتند از: خستگی، تنگی نفس، سرگیجه، سردی در برخی از اندام ها، رنگ پریدگی، کاهش اشتها و میل به غذاهای ناسالم (پیتزا). اگر هر یک از این علائم را دارید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.
• سایر علائم فیزیکی شامل شکنندگی ناخن ها، زبان متورم، ترک در دیواره های دهان و عفونت های مکرر است.

3- برای آزمایش خون آماده شوید. آزمایش خون به تعیین سطح صحیح آهن کمک می کند. پزشک ممکن است همان نوع آزمایش را دو بار تکرار کند. نتایج معمولاً بین 1 تا 3 روز در دسترس هستند.

• این آزمایشات سطح هموگلوبین را تعیین می کند و این به تعیین دقیق سطح گلبول های قرمز و میزان اکسیژن رسانی کمک می کند.

روش دوم: بررسی سطح آهن در هنگام اهدای خون

1- سازمان انتقال خون. وب سایت های رسمی اهدای خون را بیابید و بررسی کنید که کجا می توانید خون اهدا کنید. به عنوان مثال، وب سایت رسمی سازمان انتقال خون کشور خود را بیابید.

• سازمان های انتقال خون اغلب به شما یک آزمایش کوچک می دهند که سطح آهن در خون شما را نشان می دهد تا از کمبود آهن قبل از دریافت مطمئن شوید.

2- اهدای خون. آزمایش بخشی از فرآیند اهدای خون است. البته باید از سلامت کامل برخوردار باشید و حداقل 17 سال سن داشته باشید و 110 پوند وزن داشته باشید.

• برای اهدای خون، باید کاملاً «سالم» باشید، به این معنی که نباید هیچ بیماری مزمنی مانند دیابت را تحت کنترل داشته باشید. همچنین، نباید به هیچ نوع عفونتی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا و برخی بیماری ها مانند مالاریا، سیفلیس و اچ آی وی مبتلا باشید.

3- قبل از اهدای خون، تکنسین با انجام یک آزمایش کوچک از نوک انگشت، سطح آهن خون را بررسی می کند. فقط یک قطره خون می تواند برای اندازه گیری هموگلوبین کافی باشد.

4- در مورد میزان هموگلوبین خون خود بپرسید، ممکن است عدد دقیقی نباشد. با این حال، آزمایش تقریبی هموگلوبین است که می تواند سطح آهن را نشان دهد. بنابراین در صورت رد صلاحیت می توانید بپرسید که آیا به دلیل کمبود آهن است یا خیر؟

• تکنسین ها سطوح خاصی از هموگلوبین خون را بررسی می کنند و اگر خارج از آن محدوده قرار بگیرید، رد صلاحیت می شوید.
• به عنوان مثال، اگر سطح هموگلوبین شما زیر 12.5 گرم در دسی لیتر یا 13 (زنان) باشد، نمی توانید خون اهدا کنید.
• اگر میزان آهن خون مرد یا زن بالاتر از 20 گرم در دسی لیتر باشد، مطمئناً وضعیت مطلوبی ندارند زیرا بیش از حد طبیعی است و بیماری نادری است.

روش سوم: به دنبال علائم کمبود آهن باشید

1خستگی و ضعف از نشانه های کمبود آهن است. خستگی یکی از علائم شایع کمبود آهن است. آهن برای حمل اکسیژن در گلبول های قرمز ضروری است. وقتی گلبول های قرمز کاهش می یابد، اکسیژن کمتری به بدن می رسد که باعث می شود احساس خستگی و ضعف کنید.

به طور کلی، این نشانه ای بیش از احساس خستگی برای یک یا دو روز است. این خستگی عمیق برای مدت طولانی ادامه دارد.

2- به خستگی و ضعف توجه کنید. اگر بدن اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت نکند، ممکن است احساس سرگیجه کنید. در موارد شدید، می تواند باعث اختلالات تنفسی شود. این علائم نادر هستند و معمولاً به شرایطی اشاره دارند که در آن فرد در حال کار است و به طور ناگهانی با کمبود اکسیژن مواجه می شود.

• این علائم ممکن است با سردرد نیز همراه باشد.

3- هنگام سرماخوردگی اندام های خود را چک کنید. کمبود آهن باعث افزایش فعالیت حمل اکسیژن در قلب می شود زیرا در این شرایط سلول های زیادی برای انتقال اکسیژن وجود ندارد. بنابراین، انگشتان شما ممکن است سردتر از حد معمول باشند.

4- رنگ پریده نیز می تواند نشانه کمبود آهن باشد. عمل پمپاژ در قلب به خوبی انجام نمی شود و این باعث رنگ پریدگی می شود. همچنین این علائم را می توان در ناخن ها و لثه ها مشاهده کرد.

5- توجه داشته باشید که علاقه خاصی به تهیه غذاهای غیر معمول دارید. بدن شما می داند که برای جذب آهن به مواد مغذی نیاز دارید، بنابراین هوس چیزهای غیرخوراکی مانند یخ، خاک یا نشاسته دارید.

6- علائم معده درد را بررسی کنید. برخی از علائم ممکن است نشانه آهن بالا باشد. علائم اصلی آهن بالا علائم معده مانند یبوست، حالت تهوع یا درد معده است.

• مشکلات مرتبط می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، اما یکی از این علائم بالا بودن سطح آهن است.