چگونه می‌توان با خلق «آثار فاخر سینمایی»، مخاطبان را مشتاق به کشف «زیبایی‌های واژگان فرهنگی» کرد؟ – ضرورت تنوع ژانر در دنیای سینما
سینماپرس: ابراهیم وحیدزاده کارگردان سینما در خصوص هجمه به زبان فارسی در تولیدات سینمایی و تلویزیونی گفت: تا وقتی نمونه ای از زبان فاخر در کالاهای فرهنگی ما وجود نداشته باشد مردم آن را نمی شناسند و قطعاً هم از آن زبان و واژگانش در محاوره روزانه خود بهره نمی برند.
کارگردان فیلم های سینمایی «عروسک» و «شام عروسی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: زبان مرتب در حال زایش است و مرتباً کلمات جدیدی تولید می شود و به زبان اضافه می شود. مثلاً در سال ۱۳۵۰ ما واژه ای مانند رفاقت نداشتیم اما الآن این واژه مکرراً به کار می رود. یا واژه ای مانند دو دره هرگز در زبان ما وجود نداشت اما امروز به کرات این واژه را می شنویم.
وی در همین راستا ادامه داد: بدیهی است که ما نمی توانیم با نوع زبان عامیانه مقابله کنیم و از گسترش آن جلوگیری کنیم اما باید با تولید آثار فاخر تماشاگران را علاقمند کنیم که به غیر از زبان کوچه بازاری اندکی هم به واژگان فرهنگی توجه کنند! این وظیفه مدیران و سیاست گذاران کلان فرهنگی و سینمایی و تلویزیونی است که دغدغه مندانه اندیشه ای در این راستا داشته باشند.
این سینماگر خاطرنشان کرد: بدیهی است تا وقتی نمونه ای از زبان فاخر در کالاهای فرهنگی ما وجود نداشته باشد مردم آن را نمی شناسند و قطعاً هم از آن زبان و واژگانش در محاوره روزانه خود بهره نمی برند.
وحیدزاده در بخش دیگری از این گفتگو با انتقاد شدید نسبت به وضعیت هنرهفتم متذکر شد: امروز زمانه فیلم های سردستی و باری به هر جهت است! متأسفانه درگیر وضعیتی شدیم که فقط فیلم های خنثی را تبلیغ می کنیم و یا از این قبیل فیلم ها حمایت می کنیم! گویی ما دنبال فیلمی هستیم که هیچ چیز نداشته باشد چون نگرانیم که اگر تماشاچی تفکر برایش مطرح شود و فکر کند، خوب نیست! این یک اشتباه محضی است که ما در حال انجام دادن آن هستیم.
کارگردان فیلم های سینمایی «مجسمه» و «تحفه ها» تأکید کرد: مهمترین معضل سینمای امروز ما این است که تنها در یکی دو ژانر معدود فیلم تولید می شود. سینما نیاز به تنوع ژانر دارد. البته در همه دنیا هم فیلم های سطح پایین ساخته می شود اما آن ها به فیلم های متعالی و سطح بالا هم توجه می کنند. متأسفانه در سینمای ایران بسیاری از ژانرها مثل وحشت، پلیسی، معمایی، تاریخی، علمی و… رسماً فراموش شده اند و یا هرزگاهی و به ندرت کاری در این ژانرها تولید می شود.
این کارگردان پیشکسوت تصریح کرد: مدیران فقط به گونه ای از سینما که از نظر خودشان سینمای کم خطر است بها می دهند؛ این اتفاق از نظر من نشأت گرفته از عافیت طلبی این افراد است. بدیهی است تا وقتی وضعیت به همین منوال پیش برود ما نه تنها در بحث مهم زبان که در هیچ حوزه و مبحث دیگری نمی توانیم انتظار رشد و تحول داشته باشیم.
وحیدزاده در همین راستا افزود: باعث تأسف است که ما دنبال یک فیلم هستیم که الکی وسطش بزن و بکوب و فحاشی داشته باشد! سلیقه مردم به واسطه همین فیلم ها به شدت نازل شده و آن ها به سینما می آیند که دو ساعت فکر نکنند و بی جهت بخندند و بلند شوند و بروند. سینمای ما به اینجا رسیده و این اتفاق دو سویه دارد یک سو دولتی ها هستند که این نوع فیلم ها را می پسندند و دسته دوم کسانی هستند که این نوع فیلم ها را می سازند که یا از کم سوادی شان ناشی می شود یا اینکه تنها دنبال کاسبکاری و تجارت هستند؛ در هر صورت این دو عامل باعث شده کارها نازل شود.
وی در خاتمه این گفتگو اظهار داشت: چه در زبان فارسی و چه در حوزه سایر مسائل هنری و فرهنگی و اجتماعی ما نیازمند این هستیم که مدیران فرهنگی و هنرمندان دغدغه مند به میدان بیایند و وضعیت کنونی را بهبود ببخشند و اندکی به کیفیت و رشد و ارتقای آثار توجه کنند.
