۱۰ فکت جذاب از دو بازی اول سری GTA که تا به حال نشنیده‌اید
برای بسیاری از گیمرها، Grand Theft Auto III اولین تجربه آن‌ها با سری جیتیای بود و این موضوع چندان هم تعجب‌برانگیز نیست. مثل سری بازی‌های Metal Gear Solid، سری جیتیای نیز پس از چندین نسخه اولیه توانست به جایگاه نمادین امروزی خود دست یابد. در مورد جیتیای، این مسیر شامل دو بازی آزمایشی و دو بسته الحاقی بود که پایه‌گذار و الهام بخش بسیاری از بازی‌های دیگر شد. بازی اصلی Grand Theft Auto که توسط DMA Design (که بعدها به Rockstar North تبدیل شد) توسعه یافت، ابتدا روی کنسول‌های Game Boy Color، PC و PlayStation عرضه شد. طراحی نوآورانه این بازی، دنیایی از آزادی و هرج‌ومرج را معرفی کرد که چشم‌انداز صنعت بازی‌های ویدیویی را برای همیشه تغییر داد. با این حال، با وجود اینکه این عناوین نقطه عطفی در صنعت بازی بودند و حتی ژانرهای جدیدی را پایه‌گذاری کردند، نسخه‌های اولیه جیتیای که پیش از GTA III عرضه شدند، اغلب به فراموشی سپرده شدند. امروزه تعداد کمی از بازیکنان به یاد می‌آورند که این بازی‌ها، گام‌های مهمی در مسیر تبدیل شدن این فرنچایز به یک غول دنیای بازی بودند. در ادامه به بررسی فکت‌هایی از این دو بازی فراموش‌شده می‌پردازیم. با ویجیاتو همراه باشید.
تمام شهر‌های سری جیتیای در بازی جیتیای ۱ وجود دارند
هر نسخه از سری جیتیای در یک شهر کامل جریان دارد و بازیکنان آزادی کامل دارند تا در کوچه‌ها و خیابان‌های این شهرها به گشت‌وگذار بپردازند. GTA III و GTA IV در شهر Liberty City (که در تصویر بالا نمایش داده شده) رخ می‌دهند، در حالی که GTA: San Andreas و GTA: Vice City در شهرهایی با نام‌های عنوان بازی قرار دارند. جالب است بدانید که هر سه این شهرها در نسخه اصلی جیتیای نیز حضور داشتند، اما در ابعاد کوچکتر. به دلیل محدودیت‌های سخت‌افزاری آن زمان، بازیکنان تنها می‌توانستند تعداد محدودی مأموریت در هر شهر انجام دهند و سپس شهر را ترک کنند. تا به امروز، تنها بازی‌هایی که در این شهرها جریان ندارند، بسته‌های الحاقی GTA 1 و GTA 2 هستند. دو بسته الحاقی بازی اول در لندن دهه ۱۹۶۰ میلادی اتفاق می‌افتند، در حالی که GTA 2 در شهر Anywhere City روایت می‌شود.
لایو اکشن جیتیای
در دورانی که گرافیک‌های کات‌سین‌ها به کیفیت امروزی نرسیده بود، توسعه‌دهندگان اغلب برای ساخت کات‌سین‌ها و فیلم‌های تبلیغاتی به فیلم‌سازی با بازیگران واقعی روی می‌آوردند. راکستار این رویکرد را برای GTA 2 به کار گرفت و یک فیلم کوتاه هشت‌دقیقه‌ای ساخت که از نظر محبوبیت و حس نوستالژی، حتی از خود بازی نیز پیشی گرفته است. این فیلم کوتاه Claude Speed را نشان می‌دهد که یک روز عادی در دنیای جیتیای را بازآفرینی می‌کند؛ از جمله شرکت در دعواهای گنگستری و فرار کردن بلافاصله پس از آن. این فیلم به نوعی به‌عنوان یک طرح مفهومی برای بازی عمل می‌کند و فضای ماجراجویی‌های بازیکنان را به تصویر می‌کشد. جالب‌تر این که نویسنده این فیلم، دن هاوزر (Dan Houser)، یکی از نویسندگان و تهیه‌کنندگان قدیمی راکستار بوده که تقریباً تمام دنباله‌های سری جیتیای و داستان بازی‌هایی نظیر L.A. Noire و Red Dead Redemption را نوشته است.
خبری از جان بی‌نهایت در جیتیای اولیه نیست!
یکی از بخش‌های اصلی گیم‌پلی جیتیای عدم وجود پیامدهای جدی یا ماندگار برای بازیکن است. اگر بازیکن دستگیر شود یا کشته شود، در نزدیک‌ترین ایستگاه با مقداری پول و آیتم کسر شده دوباره ظاهر می‌شود. این ویژگی باعث می‌شد تا بازیکنان با خیال راحت مشغول ادامه بازی شوند، چیزی که بخش جدایی‌ناپذیر این سری بازی‌هاست. با این حال، این آزادی عمل در دو نسخه اول بازی وجود نداشت. در GTA 1 و GTA 2، بازیکنان تنها تعداد محدودی فرصت ادامه دادن داشتند و در صورت تمام شدن آن‌ها، بازی رسماً به پایان می‌رسید. در نسخه دوم، حتی ذخیره کردن بازی نیز چالشی بزرگ بود، چرا که تنها راه ذخیره، پرداخت ۵۰,۰۰۰ دلار به کلیسای Jesus Saves بود. با توجه به اینکه به دست آوردن ۱,۰۰۰ دلار در بازی مدت زیادی زمان می‌برد، ذخیره کردن پول به یک فرآیند دشوار تبدیل شده بود.
تفاوت سیستم چیت در نسخه اول و دوم جیتیای
کدهای تقلب تقریباً عضوی جدا نشدنی از سری بازی‌های جیتیای هستند، زیرا کدهایی که مهمات بی‌نهایت، یک تانک و غیره را باز می‌کنند، جذابیت بازی را دو چندان برابر می‌کند. جای تعجب نیست که کدهای تقلب در نسخه‌های اولیه جیتیای نیز وجود داشتند، اما روش کار آن‌ها کاملاً متفاوت بود. امروزه، بازیکنان فقط کافی است کد تقلب را در کنسول بازی تایپ کنند. اما در GTA 1 و GTA 2، کدها توسط یک نام کاربری خاص تعیین می‌شدند. هنگامی که این نام کاربری وارد می‌شد، بازیکنان فقط می‌توانستند از یک تقلب خاص به‌عنوان یک قابلیت ویژه در تمام طول بازی خود استفاده کنند. نسخه PC بازی GTA 2 سیستم تقلب این فرنچایز را با کدی به نام “gouranga” معرفی کرد. این کد، حالت تقلب بازی را فعال می‌کرد و پیش‌نیاز استفاده از سایر کدهای تقلب بود. این پیشرفت، سیستم تقلبی را ایجاد کرد که بعدها در نسخه‌های بعدی سری GTA تکامل یافت و بخشی از جذابیت این بازی‌ها شد.
ایستگاه رادیویی، برای اولین بار در جیتیای ۲
اگر یک ویژگی در سری بازی‌های جیتیای وجود داشته باشد که همه عاشق آن هستند، بدون شک رادیوهای داخل ماشین است. این رادیوها نه تنها شامل ایستگاه‌های متعددی با موسیقی‌های متنوع و انتخابی بی‌پایان از آهنگ‌ها هستند، بلکه برخی از ایستگاه‌ها حتی برنامه‌هایی دارند که بازیکنان می‌توانند هنگام رانندگی در شهرها به آن‌ها گوش کنند. رادیوهای محبوب جیتیای همه چیز خود را مدیون GTA 2 هستند، که اولین نسخه از این سری بود که از سیستم رادیویی استفاده کرد. در هر یک از مناطق بازی، ۱۱ ایستگاه رادیویی وجود داشت که بازیکنان می‌توانستند بین آن‌ها جابجا شوند. علاوه بر این، GTA 2 اولین بازی در این فرنچایز بود که تبلیغات و دی‌جی‌های نام‌دار را در رادیوهای خود معرفی کرد. این ویژگی‌ها پایه‌گذار یکی از نمادین‌ترین عناصر سری جیتیای شد و تجربه‌ای منحصربه‌فردی را برای بازیکنان رقم زد.
نبود عمق داستانی در نسخه‌های اول
نسخه‌های جدید جیتیای به داستان‌های پیچیده‌ای شهرت دارند که درباره جنایتکارانی روایت می‌شوند که یا در تلاش‌اند امپراتوری خود را بنا کنند یا به سختی سعی دارند در دنیای زیرزمینی زنده بمانند. این سطح از عمق داستانی در نسخه‌های اولیه جیتیای وجود نداشت، جایی که تنها انگیزه پلیرها، ایجاد آشوب بود. جیتیای ۱ هیچ داستانی نداشت و فقط سلاح‌های لازم برای ایجاد هرج و مرج در Liberty City را در اختیار پلیرها قرار می‌داد. GTA 2 این موضوع را کمی بهبود بخشید و هدف یک‌بعدی Claude Speed (تصویر بالا) را معرفی کرد که قصد داشت کنترل تمام باندهای Anywhere City را به دست بگیرد. میزان موفقیت یا شکست او با شاخص احترام (Respect Meter) اندازه‌گیری می‌شد. این عناصر ساده، پایه‌گذار تکامل داستانی و گیم‌پلی پیچیده‌ای شدند که در نسخه‌های بعدی سری جیتیای به چشم می‌خورد.
رایگان بودن عناوین اول سری جیتیای
خارج از خرید نسخه‌های دست دوم در eBay یا فروشگاه‌های دیگر، تنها راهی که افراد امروز می‌توانند اولین بازی جیتیای را بازی کنند، خرید PlayStation Classic یا دریافت آن از طریق Steam است. گسترش‌ها و دنباله‌های جیتیای نیز تاکنون به هیچ کنسول بازی مدرنی پورت نشده‌اند. یک گزینه دیگر این بود که آن‌ها را تقریباً یک دهه پیش به صورت رایگان دریافت کرده باشند. راکستار برای تبلیغ خبرنامه خود به نام Rockstar Propaganda در سال ۲۰۱۰، Rockstar Classics را منتشر کرد. پس از اشتراک‌گذاری، بازیکنان به‌طور رایگان پورت‌های PC بازی‌های GTA 1، GTA 2 و Wild Metal را دریافت کردند. این سرویس تا سال ۲۰۱۳ فعال بود و صفحه تبلیغاتی این کمپین در سال ۲۰۲۰ تعطیل شد.
جیتیای ۱ توسعه یافته بازی دیگری است
جیتیای در مراحل اولیه، به هیچ وجه شبیه نسخه‌های جدید خودش نبود. زمانی که راکستار نورث مشغول توسعه جیتیای بود، این بازی با نام Race ‘N’ Chase شروع شد که بازیکنان را به نقش یک دزد یا پلیس می‌گذاشت. پس از اینکه تست‌کنندگان بازی Race ‘N’ Chase را کمی کسل کننده دیدند، راکستار پلیس را کنار گذاشت زیرا فرار از دست پلیس در حین یک جنایت‌کاری هیجان‌انگیزتر بود. علاوه بر این، توسعه‌دهندگان از یک باگ در هوش مصنوعی پلیس استفاده کردند که باعث می‌شد پلیس‌ها به طور بی‌وقفه بازیکنان را تعقیب کنند و متوجه شدند که این موضوع برای ایجاد صحنه‌های بازی بسیار عالی عمل می‌کند.
اولین پروتاگونیست زن در جیتیای ۱
غیر از جی‌تی‌ای‌آنلاین و جیتیای ۶، هیچکدام از بازی‌های جیتیای داستان خود را از دید یک زن روایت نمی‌کنند. در اینجا، زنان معمولاً شخصیت‌های غیرقابل بازی هستند که از نظر ارتباط با داستان تفاوت دارند، اما هرگز شخصیت اصلی نیستند. در این میان، در نسخه PC GTA 1، بازیکنان می‌توانند یکی از هشت شخصیت را انتخاب کنند که چهار نفر از آن‌ها زن هستند. حتی اگر انتخاب شخصیت تاثیری در داستان یا گیم‌پلی نداشته باشد.
بدنام شدن جیتیای از همان ابتدا!
پوشش منفی جیتیای از همان ابتدای عرضه‌اش برنامه‌ریزی شده بود. راکستار با استخدام ماکس کلیفورد، متخصص تبلیغات زرد، به عمد جنجال‌ها را حول بازی ایجاد کرد تا توجه بیشتری جلب کند. این استراتژی به خوبی جواب داد و باعث شد جیتیای به عنوان بازی‌ای که به خشونت و جرم و جنایت شهرت داشت، در کانون توجه رسانه‌ها قرار بگیرد. به این ترتیب، این بازی از همان ابتدا به هدف انتقادات شدید تبدیل شد، اما در عین حال به فروش قابل توجهی رسید و پایه‌های یک فرنچایز پرفروش را بنا نهاد.
